(130) Elektra – duża planetoida z pasa głównego.
Odkrycie
Planetoida została odkryta przez Christiana Petersa 17 lutego 1873 roku w Clinton, w stanie Nowy Jork. Jej nazwa wywodzi się od Elektry, postaci znanej z mitologii greckiej, która występuje w tragediach Sofoklesa.
Orbita
Orbita (130) Elektry jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 22,85°. Czas potrzebny na jeden obieg wokół Słońca wynosi 5 lat i 197 dni, a średnia odległość od Słońca to 3,13 au. Średnia prędkość orbitalna planetoidy wynosi około 16,67 km/s.
Właściwości fizyczne
Elektra ma średnicę około 182 km. Jej albedo to 0,08, a jasność absolutna wynosi 7,12m. Planetoida ta należy do typu G. Średnia temperatura na jej powierzchni osiąga 157 K.
Księżyce planetoidy
W 2003 roku teleskop Keck II zidentyfikował małego księżyca Elektry, który ma średnicę około 7 km i krąży w odległości około 1170 km od planetoidy. Na chwilę obecną nosi on tymczasowe oznaczenie S/2003 (130) 1.
W 2014 roku, za pomocą teleskopu VLT, odkryto drugi, nieco mniejszy księżyc, który orbituje w odległości około 460 km od Elektry. Otrzymał on tymczasowe oznaczenie S/2014 (130) 1.
W 2021 roku, zastosowano algorytm redukcji światła halo od głównej planetoidy, co doprowadziło do odkrycia trzeciego księżyca Elektry, oddalonego o 344 km (okres obiegu wynosi 16,3 godziny). Oznaczono go jako S/2014 (130) 2.
Zobacz też
- Lista planetoid 1–1000
- Lista ponumerowanych planetoid
- Lista planetoid z księżycami
Przypisy
Bibliografia
(130) Elektra w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
(130) Elektra w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
Diagram orbity (130) Elektra w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
Wm. Robert Johnston: Dane szczegółowe planetoidy i jej księżyców. [w:] Johnston’s Archive [on-line]. 2015-03-28. [dostęp 2016-05-07]. (ang.).