13 Pułk Strzelców Polskich
13 Pułk Strzelców Polskich (13 psp) to jednostka piechoty Wojska Polskiego, która działała na Wschodzie.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Pułk został utworzony na podstawie rosyjskiego 661 pułku piechoty w grudniu 1917 roku, wchodząc w skład 4 Dywizji Strzelców Polskich II Korpusu. Wiosną 1918 roku miała miejsce reorganizacja piechoty II Korpusu, w wyniku której 13 psp otrzymał I batalion piechoty z rozwiązywanego 2 pułku piechoty Brygady Karpackiej.
Jednostka została rozbrojona przez Niemców w maju 1918 roku, co doprowadziło do jej rozwiązania.
Żołnierze
Dowódcy pułku:
- płk Betcher
- płk Hipolit Nowicki *
Oficerowie:
- kpt. Leon Dąbrowski *
- kpt. Wilhelm Lawicz-Liszka *
- kpt. Wiktor Matczyński *
- kpt. Jan Szostakowski *
- por. Kazimierz Heilman-Rawicz *
- por. Władysław Krzemiński *
- por. Kazimierz Orłowicz-Kuta *
- por. Alfred Pastuszeńko *
- por. Jan Wójcik *
- chor. Jan Berezyński *
- chor. Edward Biernacki *
- chor. Antoni Kassian *
- chor. Kazimierz Krahelski *
- chor. Ludwik Skibiński *
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa. Zakłady Graficzno-Wydawnicze „Książka”, 1921.
Polskie formacje wojskowe w Rosji 1914-1920 w świetle dokumentów CAW. archiwumcaw.wp.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. dostęp 23.10.2016