13 Korpus Pancerny (ros. 13-й танковый корпус) to jednostka pancerna Armii Czerwonej z czasów II wojny światowej.
Jednostka ta została stworzona na mocy dyrektywy z 9 maja 1942. Na początku dowodził nią gen. mjr Piotr Szurow (który zmarł w wyniku odniesionych ran), a jej struktura podlegała 21 Armii. Korpus brał udział w walkach przeciwko armii niemieckiej w rejonie Charkowa, gdzie atakował m.in. VIII Korpus Piechoty, jednak te ofensywy zostały odparte. Pod dowództwem gen. mjra Tanaszczyszyna, 13 KPanc. przebił się do otoczonej 62 Armii, co umożliwiło jej skuteczne wyjście z okrążenia. Na mocy rozkazu z 1 stycznia 1943 13 Korpus Pancerny został przekształcony w 4 Gwardyjski Korpus Zmechanizowany.
Dowódcy korpusu
gen. mjr Piotr Szurow (19.05.1942 – 02.07.1942†),
płk Weniamin Buntman-Doroszkiewicz (2.07.1942 – 17.07.1942),
gen. mjr Trofim Tanaszczyszyn (17.07.1942 – 09.01.1943).
Szef sztabu:
płk Władimir Żdanow (19.05.1942 – 09.01.1943).
Struktura organizacyjna
Skład na 1 lipca 1942:
- 65 Brygada Pancerna
- 85 Brygada Pancerna
- 88 Brygada Pancerna
- 20 Brygada Piechoty Zmotoryzowanej
Przypisy
Bibliografia
Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1941-1942. Schwerpunkt. Łódź: 2019. ISBN 978837731253-7.