13 Dywizja Strzelców (ros. 13-я стрелковая дивизия) to jednostka piechoty Armii Czerwonej.
Historia
Dywizja została utworzona dwukrotnie:
pierwszy raz w 1922 roku jako 13 Dagestańska Dywizja Strzelecka (rozformowana 19 września 1941 roku),
drugi raz 4 lipca 1941 roku jako 13 Dąbrowska Dywizja Strzelecka (ros. 13-я Домбровская стрелковая дивизия).
13 Dagestańska Dywizja Strzelecka, utworzona w Zachodnim Specjalnym Okręgu Wojskowym, brała udział w agresji na Polskę. W latach 1938–1941 jej dowódcą był gen. mjr Andriej Naumow. W 1942 i 1943 roku dywizja walczyła w składzie 62 Armii, broniącej Stalingradu, a szczególnie wyróżniła się w walkach o Kurhan Mamaja. W 1945 roku, wraz z 80 Dywizją Strzelecką oraz 314 Dywizją Strzelecką, wchodziła w skład 73 Korpusu Strzeleckiego. W trakcie działań na ziemiach polskich dowodził nią gen. mjr Siergiej Aleksandrow. Dywizja uczestniczyła m.in. w ofensywie Armii Czerwonej, która rozpoczęła się 12 stycznia 1945 roku, biorąc udział w przełamaniu niemieckich umocnień Stellung a2.
W 13 DS służył snajper Fieodosij Smolaczkow, któremu przypisano zabicie 125 wrogów.
Dowódcy dywizji
kombrig Andriej Naumow (w 1939 roku)
Struktura organizacyjna
119 pułk strzelecki
172 pułk strzelecki
296 pułk strzelecki
48 pułk artylerii
58 pułk artylerii haubic
387 samodzielny batalion czołgów
oraz dywizjon przeciwpancerny, dywizjon artylerii przeciwlotniczej, batalion rozpoznawczy, batalion saperów i inne jednostki wsparcia.
Przypisy
Bibliografia
Jewgienij Nikołajew: Czerwony snajper. Wspomnienia z frontu wschodniego. Warszawa: 2018. ISBN 978-83-7773-968-6.
Rafał Podsiadło: Niemieckie fortyfikacje Stellung a2 i ich przełamanie w styczniu 1945 r. Na linii Raby, Szreniawy i Pilicy. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-7339-136-9.
Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Ordre de Bataille armii niemieckiej, słowackiej i sowieckiej wraz z obsadami personalnymi. Warszawa: Księgarnia Historyczna, 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.
RKKA – 13-я Домбровская стрелковая дивизия. [dostęp 2010-11-21]. (ros.).