13 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej (13 DA OPL)
13 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej (13 DA OPL) jest jednostką taktyczną artylerii przeciwlotniczej w ramach Sił Zbrojnych PRL.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Powstanie jednostki rozpoczęło się w 1952 roku w Bytomiu, gdzie utworzono dowództwo dywizji (KOW). Pułki artylerii zostały przeniesione z rozformowywanego 7 Korpusu Artylerii OPL. W 1959 roku dywizji nadano imię Powstańców Śląskich. W 1962 roku zmieniono jej nazwę na 13 Dywizję Artylerii Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich.
W 1967 roku dywizja została przekształcona w 1 Dywizję Artylerii Przeciwlotniczej Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich.
Struktura organizacyjna 13 DAPlot
Struktura organizacyjna dywizji obejmowała:
- dowództwo 13 Dywizji Artylerii Obrony Przeciwlotniczej
- 85 pułk artylerii Obrony Przeciwlotniczej – Bytom
- 89 pułk artylerii Obrony Przeciwlotniczej – Chorzów
- 90 pułk artylerii Obrony Przeciwlotniczej – Nowa Huta (pułk stał się samodzielny w marcu 1953)
- 96 pułk artylerii Obrony Przeciwlotniczej – Zabrze
- 97 pułk artylerii Obrony Przeciwlotniczej – Będzin
Dowódcy dywizji
Wśród dowódców dywizji byli:
- płk Bolesław Tatarski – (1952 – 1954)
- płk Tadeusz Kempf – (1954 – 1957)
- płk Aleksander Grabowski – (1957 – 1959)
- płk Jan Styran – (1959 – 1968)
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6. Brak numerów stron w książce.
Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.
Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydaw. TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2. Brak numerów stron w książce.