13 Brygada Zmechanizowana im. gen. broni Józefa Hallera
13 Brygada Zmechanizowana (13 BZ) to był jednostka taktyczna wojsk zmechanizowanych Sił Zbrojnych RP.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W 1995 roku, w garnizonie Czarne, na podstawie części pododdziałów 6 Pułku Zmechanizowanego, powstała 13 Brygada Zmechanizowana.
Brygada należała do 2 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej i kultywowała tradycje 13 Dywizji Piechoty z okresu II RP.
W wyniku rozwiązania 2 Dywizji Zmechanizowanej, do 31 grudnia 1998 roku brygada została rozformowana, a jej sztandar przekazano do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.
Struktura organizacyjna
- dowództwo i sztab
- batalion dowodzenia
- 3 bataliony zmechanizowane
- batalion czołgów
- batalion piechoty zmotoryzowanej
- dywizjon artylerii samobieżnej
- dywizjon artylerii przeciwpancernej
- dywizjon artylerii przeciwlotniczej
- kompania rozpoznawcza
- kompania saperów
- kompania zaopatrzenia
- kompania remontowa
- kompania medyczna
Uzbrojenie
- bojowe wozy piechoty BWP-1
- czołgi T-72
- haubice samobieżne 2S1 Goździk
- armaty przeciwlotnicze ZU-23-2
- opancerzone samochody rozpoznawcze BRDM-2
Dowódcy
płk dypl. Antoni Słomiński
Przypisy
Bibliografia
Tadeusz Krząstek, Andrzej Żak: Z ziemi włoskiej do Polski. Warszawa: Wydawnictwo Marrow SA, 1997. ISBN 83-907396-5-8.
Zdzisław Sawicki: Mundur i odznaki Wojska Polskiego. Czas przemian. Warszawa: „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08588-9. Brak numerów stron w książce.
Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek. Materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. Praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.
