13 Biełozierski Pułk Piechoty

13 Biełozierski Pułk Piechoty Generał-Feldmarszałka Księcia Wołkońskiego

13 Biełozierski Pułk Piechoty Generał-Feldmarszałka Księcia Wołkońskiego (ros. 13-й пехотный Белозерский генерал-фельдмаршала князя Волконского полк) to jednostka piechoty, która funkcjonowała w okresie Imperium Rosyjskiego. Została założona 6 grudnia 1706 roku za panowania cara Piotra I Wielkiego i została rozwiązana w 1918 roku.

Pułk brał udział w daniach zbrojnych podczas epoki napoleońskiej, a także w I wojnie światowej. W trakcie bitwy o Warszawę we wrześniu 1831 roku, jednostka uczestniczyła w ataku na Redutę Ordona. W miejscu tym odnaleziono szczątki żołnierzy pułku podczas prac archeologicznych.

Święto pułkowe przypada na 6 grudnia, co upamiętnia rocznicę jego sformowania. W 1914 roku pułk stacjonował w Łomży.

Przyporządkowanie 1 stycznia 1914

  • 6 Korpus Armijny (6 АК, 6 армейский корпус), Łomża
  • 4 Dywizja Piechoty (4-й пехотной дивизии), Łomża
  • 1 Brygada Piechoty, Łomża
  • 13 Biełozierski pułk piechoty

Na cmentarzu w Działoszynie (pow. wieluński, woj. łódzkie) znajduje się żeliwny pomnik, na którym upamiętniono oficera 13 Biełozierskiego Pułku Piechoty Jego Królewskiej Wysokości Wielkiego Herzoga Heskiego – podpułkownika Fiodora Stiepanowicza Sozanowicza (5 lutego 1829 – 28 sierpnia 1867).

Bibliografia

  • Raspisanije suchoputnych wojsk 1836 – 1914, Petersburg 1914.
  • Wiesław Caban, Służba rekrutów Królestwa Polskiego w armii carskiej w latach 1831-1873, Warszawa 2001, ISBN 83-7181-209-4.
  • A. A. Kersnowski, Istorija russkoj armii, Moskwa 1994.

Linki zewnętrzne