12,8 cm FlaK 40 – to niemieckie działo przeciwlotnicze, które było używane w czasie II wojny światowej.
W 1936 roku w III Rzeszy rozpoczęto projekt stworzenia armaty przeciwlotniczej o kalibrze 128 mm. Prace nad tym przedsięwzięciem nie miały jednak wysokiego priorytetu, co skutkowało tym, że dopiero w 1940 roku firma Rheinmetall zaprezentowała prototyp armaty, oznaczony jako Gerät 40. Prototyp był działem holowanym, lecz jego wymiary i masa spowodowały, że postanowiono, iż jedynie pierwsze sześć z nich, których produkcja już rozpoczęła, będzie w wersji mobilnej. Pozostałe działa miały być montowane na umocnionych stanowiskach stacjonarnych oraz na wagonach kolejowych. Produkcja wersji stacjonarnej rozpoczęła się w 1942 roku. Na koniec wojny armia niemiecka dysponowała 570 działami tego typu, które chroniły przed nalotami duże miasta oraz ośrodki przemysłowe. Została także stworzona wersja podwójnie sprzężona tego działa, oznaczona jako 12,8 cm Flakzwilling 40. Następcą armaty FlaK 40 miał być model 12,8 cm FlaK 45, jednak powstał jedynie prototyp tego uzbrojenia.
Zobacz też
KS–30 – radziecka armata przeciwlotnicza kalibru 130 mm, produkowana od 1950 roku na podstawie zdobycznej dokumentacji 12,8 cm FlaK 40.
Bibliografia
Chris Bishop: The Encyclopedia of Weapons of World War II. New York: Barnes & Noble Books, 1998, s. 153–154. ISBN 0-7607-1022-8.