125 Dywizja Piechoty
125 Dywizja Piechoty (niem. 125. Infanterie-Division) to niemiecka dywizja, która powstała w okresie II wojny światowej. Została sformowana na podstawie rozkazu z 16 października 1940, w ramach 11. fali mobilizacyjnej, na poligonie w Münsingen w V Okręgu Wojskowym.
Struktura organizacyjna
Struktura organizacyjna dywizji w październiku 1940 roku obejmowała:
- 419., 420. i 421. pułk piechoty
- 125. pułk artylerii
- 125. batalion pionierów
- 125. oddział rozpoznawczy
- 125. oddział przeciwpancerny
- 125. oddział łączności
- 125. polowy batalion zapasowy
W 1943 roku struktura organizacyjna wyglądała następująco:
- 419., 420. i 421. pułk grenadierów
- 125. pułk artylerii
- 125. batalion pionierów
- 125. batalion fizylierów
- 125. oddział przeciwpancerny
- 125. oddział łączności
- batalion rezerwowy
Dowódcy dywizji
Lista dowódców dywizji:
- Generalmajor Schneckenburger: 5.X.1940 – 24.XII.1942
- Generalleutnant Helmuth Friebe: 24.XII.1942 – IV.1944
Bibliografia
- Carell Paul, Operacja „Barbarossa”; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4.
- Carell Paul P., Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz K. Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110. Brak numerów stron w książce.
- Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0.