123 Batalion Wsparcia Brygady
123 Batalion Wsparcia Brygady (ang. 123rd Brigade Support Battalion) to jednostka wsparcia Armii Stanów Zjednoczonych, obecnie przypisana do 3 Pancernej Brygadowej Grupy Bojowej „Bulldogs” 1 Dywizji Pancernej (3rd Armored Brigade Combat Team, 1st Armored Division).
Struktura organizacyjna
Skład na rok 2020:
- dowództwo i kompania dowodzenia (HHC)
- kompania A
- kompania B
- kompania C
- kompania D przydzielona do 2 szwadronu 13 pułku kawalerii (2-13 CAV)
- kompania E przydzielona do 2 batalionu inżynieryjnego (2 BEB)
- kompania F przydzielona do 4 batalionu 1 pułku artylerii polowej (4-1 FAR)
- kompania G przydzielona do 4 batalionu 6 pułku piechoty (4-6 INF)
- kompania H przydzielona do 1 batalionu 77 pułku pancernego (1-77 AR)
Historia
123 Batalion Wsparcia został po raz pierwszy aktywowany 1 stycznia 1942 roku w Fort Knox w Kentucky jako 123 Maintenance Battalion i przydzielony do 1 Dywizji Pancernej. Po intensywnym szkoleniu w Stanach Zjednoczonych i Irlandii, w listopadzie 1942 roku jednostka wylądowała w Afryce Północnej, rozpoczynając swoją historię w ramach 1 Dywizji Pancernej „Old Ironsides”.
Batalion ten zapewniał bezpośrednie wsparcie, remonty, zaopatrzenie, transport oraz wsparcie medyczne jednostkom dywizji działającym w tyłach frontu. Uczestniczył w kampaniach w Algierii, Maroku Francuskim oraz Tunezji. Wspierając „Old Ironsides”, brał udział w walkach we Włoszech, w kampaniach takich jak Neapol-Foggia, Anzio, Rzym-Arno, Północne Apeniny oraz Nizina Padańska. W 1944 roku, podczas kampanii Rzym-Arno, batalion otrzymał Meritorious Unit Citation za swoje zasługi.
Po zakończeniu działań wojennych w 1945 roku, batalion kontynuował działania na rzecz 1 Dywizji Pancernej w północnych Włoszech. 19 kwietnia 1946 roku, po zakończeniu okupacji Włoch, powrócił do Camp Kilmer w stanie New Jersey i został dezaktywowany wraz z 1 Dywizją Pancerną.
W wyniku wybuchu konfliktu koreańskiego w 1950 roku, 1 Dywizja Pancerna została reaktywowana 7 marca 1951 roku w Fort Hood w Teksasie. 123 Maintenance Battalion został ponownie przywrócony do wsparcia dywizji, pełniąc swoje obowiązki do 23 grudnia 1957 roku, kiedy to 1 Dywizja Pancerna została zredukowana do poziomu dowództwa bojowego w Fort Polk w Luizjanie. Batalion został dezaktywowany, z wyjątkiem kompanii B, która wspierała dowództwo.
W lutym 1962 roku, w związku z napięciami na świecie, 1 Dywizja Pancerna została ponownie aktywowana w Fort Hood. Doprowadziło to do reaktywacji 123 Maintenance Battalion, który otrzymał tradycyjną rolę wsparcia technicznego dywizji. Wiosną 1971 roku batalion, wraz z 1 Dywizją Pancerną, został przeniesiony do Niemiec, aby zastąpić 4 Dywizję Pancerna.
W wyniku reorganizacji jednostek wsparcia na początku lat 80. XX wieku, 123 Maintenance Battalion został dezaktywowany. 1 maja 1987 roku batalion został przekształcony, przeprojektowany i reaktywowany jako 123 Main Support Battalion. W grudniu 1990 roku, podczas Pustynnej Burzy, ponownie zapewniał wsparcie 1 Dywizji Pancernej. Po powrocie z Azji Południowo-Zachodniej, batalion został inaktywowany 22 listopada 1991 roku w Monteith Barracks w Fürth w Niemczech.
8 stycznia 1992 roku batalion został ponownie aktywowany, a w grudniu 1995 roku uczestniczył w operacji Joint Endeavour w byłej Jugosławii, wspierając 1 Dywizję Pancerną w operacjach pokojowych, które zakończyły trwające walki w regionie. Batalion wrócił do Dexheim w Niemczech w grudniu 1996 roku i kontynuował wsparcie dla jednostek 1 Dywizji Pancernej rozmieszczonych w Bośni i Hercegowinie. Pod koniec 2000 roku 1 Dywizja Pancerna rozpoczęła transformację w kierunku modułowej struktury sił. W czerwcu 2007 roku 123 Main Support Battalion został dezaktywowany w ramach przekształcenia 1 Dywizji Pancernej w modułową strukturę sił armii amerykańskiej i wycofania dywizji do Stanów Zjednoczonych.
Kampanie i wyróżnienia
II wojna światowa:
- walki w Tunezji
- kampania włoska
- Operacja Shingle
- Rzym-Arno
- Apeniny Północne
- Nizina Padańska
Wojna w Bośni i Hercegowinie:
- Meritorious Unit Commendation