(121) Hermione – Planetoida z pasa głównego asteroid
Odkrycie
Planetoida (121) Hermione została odkryta 12 maja 1872 roku w Detroit Observatory w Ann Arbor przez Jamesa Watsona. Jej nazwa wywodzi się od Hermiony, córki Menelaosa i Heleny w mitologii greckiej.
Orbita
Orbita (121) Hermione jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 7,60°. Ciało to potrzebuje 6 lat i 144 dni na jeden obieg wokół Słońca, krążąc w średniej odległości 3,45 j.a. od Słońca. Mimośród jej orbity wynosi w przybliżeniu 0,14, a średnia prędkość orbitalna tej planetoidy to około 16 km/s.
Właściwości fizyczne
Hermione jest stosunkowo dużym obiektem wśród planetoid pasa głównego, charakteryzującym się nieregularnym kształtem oraz średnicą wynoszącą 265×180×180 km. Jej albedo jest niskie i wynosi 0,05, a jasność absolutna to 7,3m. Planetoida ta klasyfikowana jest jako typ C, a jej okres obrotu wokół własnej osi wynosi nieco ponad 5 godzin i 13 minut.
Naturalny satelita
(121) Hermione posiada jeden naturalny satelita, oznaczony prowizorycznie jako S/2002 (121) 1. Niektórzy astronomowie nieoficjalnie nazywają go LaFayette.
Zobacz też
- Lista planetoid 1–1000
- Lista ponumerowanych planetoid
- Lista planetoid z księżycami
Bibliografia
- (121) Hermione w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (121) Hermione w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
- Diagram orbity (121) Hermione w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- Informacje o układzie planetoidy (121) Hermione w bazie danych Johnstonsarchive