121 Centre – skłot oraz centrum społecznościowe zlokalizowane w Brixton, w południowym Londynie, funkcjonujące od 1981 do 1999 roku. Jako anarchistyczny ośrodek, miejsce to oferowało księgarnię, kawiarnię, infoshop, bibliotekę, przestrzeń biurową, drukarnię oraz miejsce do prób muzycznych i organizacji spotkań. Wśród grup korzystających z zasobów skłotu znalazły się m.in. Food Not Bombs, Anarchistyczny Czarny Krzyż, zespoły wspierające więźniów, czasopismo anarchofeministyczne, organizacja wspierająca skłotersów oraz grupa anarchoqueerowa. W 121 Centre odbywały się różnorodne wydarzenia, takie jak koncerty punkowe, wieczory kawiarniane dla kobiet oraz comiesięczne imprezy queerowe. Ośrodek charakteryzował się kameralną atmosferą i był jednym z najdłużej działających skłotów w Londynie.
Początki
Budynek przy 121 Railton Road został po raz pierwszy zasiedlony przez Olive Morris w 1973 roku. W tym miejscu powstała księgarnia Sabarr Books, która później przeniosła się w inne miejsce. Wówczas ośrodek przekształcił się w anarchistyczne centrum społeczne.
Aktywności
W trakcie zamieszek w Brixton w 1981 roku centrum pozostało nietknięte. W 1983 ośrodek gościł uczestników demonstracji Stop the City, przybyłych do Londynu. Kate Sharpley Library (KSL) została założona na 121 Railton Road w 1979 roku przez Alberta Meltzera i innych. Od 1993 roku w tym miejscu odbywały się wydarzenia związane z muzyką industrialną, speedcorem i gabberem, takie jak noce Sate. Centrum stało się szczególnym miejscem dla miłośników tych gatunków muzycznych. Klub Dead by Dawn oferował najostrzejszą i najszybszą muzykę Londynu w latach 1994–1996. Uczestnicy gromadzili się, dzieląc zainteresowania estetyczne, w tym ziny, wykłady Sadie Plant oraz literaturę sytuacjonistów, Deleuze’a i Guattariego oraz Williama Burroughsa. W przeciwieństwie do innych klubów czy imprez, Dead by Dawn było unikalnym połączeniem dyskusji, projekcji filmowych, wystaw i stoisk, zapewniając również dostęp do internetu.
Centrum zostało podpalone podczas nasilenia prawicowej przemocy w 1993 roku.
Eksmisja
Na początku 1999 roku Rada London Borough of Lambeth uzyskała sądowy nakaz przejęcia budynku. W odpowiedzi skłotersi podjęli szereg działań protestacyjnych, takich jak zmiana billboardów, rozklejanie ulotek, dystrybucja broszury South London Stress oraz okupacja ratusza w Lambeth w ramach sprzeciwu wobec nowego prawa zakazującego picia alkoholu w miejscach publicznych. The Evening Standard określił ich kampanię jako „wysoce efektywną”. W miarę zbliżania się terminu eksmisji, mieszkańcy zabarykadowali się w środku i w kwietniu zorganizowali całodzienną imprezę uliczną. Uzbrojone oddziały policji usunęły później pozostałych lokatorów. Głównym powodem przejęcia budynku były rosnące wartości nieruchomości.
Przypisy