Moździerz wz. 1943
Moździerz wz. 1943 (ros. 120-мм полковой миномёт образца 1943 года) to radziecka broń o kalibrze 120 mm.
Wzór 1943 to udoskonalona wersja moździerza wz. 1941, która opiera się na pierwszej wersji wz. 1938. Był on używany przez pododdziały moździerzy w jednostkach piechoty oraz zmechanizowanych jako element wsparcia ogniowego na poziomie pułku.
Moździerz wz. 1943 jest bronią ręcznie ładowaną, która od strony wylotowej strzela granatem o masie od 15 do 17,5 kg (w czasie II wojny światowej jego masa wynosiła do 15,6 kg). Do jego użycia stosowano pociski odłamkowo-burzące OF-843, OF-843A oraz dymne D-843A.
Broń ta składa się z trzech głównych komponentów: lufy, podpory pod lufę (dwójnóg) oraz płyty oporowej.
Moździerz był holowany na podwoziu dwukołowym.
Podczas II wojny światowej, uznawany był za jedną z najdoskonalszych konstrukcji tego typu na świecie. Po wojnie znajdował się również na wyposażeniu Wojska Polskiego i do dziś pozostaje w arsenale wielu krajów.
W 2019 roku Wojsko Polskie dysponowało jeszcze 131 moździerzami wz. 38/43, a w 2022 roku ich liczba spadła do 65.
Rozwojową wersją moździerza wz. 1943 był model 2B11, który został opracowany w połowie lat 50. XX wieku.
Przypisy
Bibliografia
Ian Hogg, Artyleria dwudziestego wieku, Warszawa 2001
Jerzy Kajetanowicz, Polskie wojska lądowe w latach 1945-1960, Toruń 2004
T. J. O’Malley, Artyleria, Warszawa 2000