Moździerz 120 mm 2B11
Moździerz 120 mm 2B11 to przewoźny moździerz radzieckiej produkcji, który stanowi część zestawu 2S12 Sani. W jego skład wchodzi podwozie kołowe 2Ł81, a także odpowiednie wyposażenie oraz samochód transportowy GAZ-66-05.
Opis techniczny
Ten moździerz jest wyposażony w gładkościenną lufę, która kończy się bezpiecznikiem zapobiegającym podwójnemu załadowaniu. Uruchamiany jest za pomocą mechanizmu kurkowego, sznura spustowego lub grawitacyjnie, co oznacza, że spłonka jest samonakłuwana przez iglicę. W zestawie znajduje się celownik-kątomierz MPM-44 M, który ma wbudowany zestaw oświetlający ŁUCZ PM2M. Dodatkowo, moździerz wyposażony jest w kolimator działowy K-1, który ułatwia orientację na stanowisku ogniowym w warunkach słabej widoczności lub braku naturalnych punktów terenowych. Amunicja, którą można wykorzystać, jest taka sama jak w moździerzach wz. 1938 i wz. 1943. W przypadku strzelania pociskami odłamkowo-burzącymi, stosowany jest dodatkowy ładunek dalekonośny.
Transport i mobilność
Na dalsze odległości moździerz przewożony jest na platformie samochodu transportowego, razem z obsługą i amunicją (48 sztuk w 24 skrzynkach). W przypadku krótszych dystansów, holowany jest na podwoziu kołowym. W razie potrzeby może być rozłożony na trzy części o podobnej masie, co umożliwia jego przeniesienie przez załogę. Do załadunku i rozładunku na platformie wykorzystywana jest samowyciągarka.
Wprowadzenie do służby
Zestaw 2S12 Sani został wprowadzony do uzbrojenia polskich jednostek powietrznodesantowych w niewielkiej liczbie w 1984 roku. W 2022 roku Wojsko Polskie nadal dysponowało 15 sztukami tego moździerza.
Przypisy
Bibliografia
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 148. ISBN 83-86028-01-7.
Oprac. zespołu pod kier. Jerzego Paszkowskiego: Technika Wojska Polskiego. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 1998. ISBN 83-11-08889-6.