Armata wz. 1878/09/31 i jej bliska krewniaczka Armata wz. 1878/10/31
Armata wz. 1878/09/31 oraz bardzo podobna Armata wz. 1878/10/31 to polskie działa polowe, które powstały w wyniku połączenia lufy francuskiej armaty 120 mm mle 1878 z łożami rosyjskich haubic 152 mm wz. 1909 i wz. 1910. Ta niecodzienna kombinacja okazała się całkiem efektywnym działem, choć nie można jej było uznać za nowoczesną konstrukcję. Broń ta została wprowadzona do służby w 1934 roku. W chwili wybuchu II wojny światowej Wojsko Polskie dysponowało 32 działami wz. 1878/09/31 oraz 6 wz. 1878/10/31. Działa te znajdowały się w 46 i 47 dywizjonie artylerii ciężkiej oraz w zmotoryzowanym 6 dywizjonie artylerii ciężkiej z 1 pułku artylerii motorowej w Stryju.
Jednostka ognia
Jednostka ognia (JO) wynosiła 40 nabojów, w tym 20 z granatem wydłużonym, 20 z granatem stalowym, 40 ładunków miotających oraz 45 zapalników. Łączna masa 1 JO wynosiła 1044 kg.
Losy dział po 1939 roku
W 1939 roku Niemcy zdobyli 24 działa, które następnie zostały zakupione przez Finlandię i dotarły tam jesienią 1940 roku. Użyto ich w czasie wojny kontynuacyjnej w latach 1941–1944, a później pozostały w rezerwie, gotowe do użycia aż do końca lat 60. XX wieku. Działa te otrzymały fińskie oznaczenie 120 K/78-31 i zyskały dobrą reputację.
Galeria
Bibliografia
Opis działa na stronie www.1939.pl
Opis fińskiej służby działa na stronie www.jaegerplatoon.net