120 Gwardyjska Dywizja Strzelecka (ros. 120-я гвардейская стрелковая дивизия) to jednostka taktyczna (dywizja piechoty) Armii Czerwonej, która w trakcie działań na terytorium Polski odegrała ważną rolę, m.in. w zdobyciu Białegostoku.
Historia
Dywizja została powołana na mocy rozkazu z 23 września 1943 poprzez przekształcenie 308 Dywizji Piechoty w jednostkę gwardyjską, co miało miejsce w uznaniu męstwa i odwagi żołnierzy w walce z hitlerowskim najeźdźcą.
Jej szlak bojowy przeciwko wojskom III Rzeszy prowadził z rejonu Briańska przez Rohaczew, Bobrujsk, Mińsk, Białystok, Ostrołękę, Różan, Szczytno, Braniewo, Grudziądz, aż do rejonu Poczdamu.
Pod dowództwem pułkownika Piotra Tielkowa, dywizja brała udział w walkach o Białystok, którego zdobycie miało miejsce 27 lipca 1944 i oznaczało zakończenie niemieckiej okupacji. W tym okresie dywizja była częścią 41 Korpusu Piechoty z 3 Armii.
Dowódcy dywizji
Nikołaj Kuźmicz (01.09.1943 – 30.11.1943)
Jan Fogel (15.11.1943 – 09.08.1944)
płk. Piotr Tielkow (21.12.1944 – 09.05.1945)
Struktura organizacyjna
- 334 Gwardyjski Pułk Piechoty
- 336 Gwardyjski Pułk Piechoty
- 339 Gwardyjski Pułk Piechoty
- 310 Gwardyjski Pułk Artylerii oraz inne pododdziały
Przypisy
Bibliografia
Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.