12 Pułk Artylerii Haubic
12 Pułk Artylerii Haubic to jednostka artylerii wchodząca w skład polskiego Ludowego Wojska Polskiego.
Powstał we wsi Ugrojedy, nieopodal Sum, na mocy rozkazu dowódcy 1 Armii Polskiej w ZSRR nr 001 z dnia 1 kwietnia 1944 roku. Żołnierze tego pułku złożyli przysięgę w listopadzie 1944 roku w Żynynie Solnym.
Dowódca
ppłk Michał Karbownicki – pełnił funkcję do 29 kwietnia 1945 roku.
Skład etatowy
W skład pułku wchodziły:
- Dowództwo i sztab
- Pluton topograficzny
- 1 dywizjon artylerii haubic
- Trzy baterie artylerii haubic
- 2 dywizjon artylerii haubic
- Dwie baterie artylerii haubic
- Park artyleryjski
Łączna liczba żołnierzy wynosiła 653, w tym:
- Oficerowie – 70
- Podoficerowie – 186
- Szeregowcy – 397
Sprzęt jednostki obejmował:
- 20 haubic 122 mm
- 20 rusznic przeciwpancernych
- 53 samochody
- 25 ciągników
Działania bojowe
Pułk był częścią 3 Brygady Artylerii Haubic.
W 1944 roku brał udział w walkach o przyczółki na zachodnim brzegu Wisły, wspierając piechotę 3 Dywizji Piechoty.
Na Wale Pomorskim uczestniczył w bitwach pod Złotowem, Borujskiem oraz Mirosławcem.
Dodatkowo, walczył w obszarze Neurüdnitz i Altreetz.
Swój szlak bojowy zakończył 8 maja 1945 roku pod Stolzenhagen.
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.