12 Humański Gwardyjski Korpus Pancerny
12 Humański Gwardyjski Korpus Pancerny, odznaczony Orderem Lenina, Czerwonego Sztandaru oraz Orderem Suworowa (ros. 12-й гвардейский танковый Уманский ордена Ленина Краснознамённый ордена Суворова корпус), to jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
Korpus ten został utworzony 20 listopada 1944 roku w wyniku przemianowania 16 Korpusu Pancernego. W trakcie działań bojowych na terytorium Polski przeciwko armii niemieckiej, przyczynił się do zakończenia okupacji niemieckiej, biorąc udział w walkach, które doprowadziły do zdobycia miejscowości takich jak: Chodzież, Inowrocław, Kutno, Lubień Kujawski, Radziejów i Sochaczew.
Następnie jego szlak bojowy prowadził przez obszary kontrolowane przez reżim III Rzeszy, w tym miejscowości takie jak: Schloppe, Gollnow oraz Naugard. Zarówno podczas działań na ziemiach polskich, jak i na terenie III Rzeszy, 12 Gwardyjski Korpus Pancerny wchodził w skład 2 Gwardyjskiej Armii Pancernej.
Dowództwo korpusu
Dowódcy:
- gen. mjr Nikołaj Tieliakow (20.11.1944 – 18.04.1945),
- płk Aleksandr Szewczenko (18.04.1945 – 26.04.1945),
- gen. mjr Michaił Salminow (27.04.1945 – 10.06.1945).
Szefowie sztabu:
- płk Dawid Bibergan.
Struktura organizacyjna
- 48 Gwardyjska Brygada Pancerna,
- 49 Gwardyjska Brygada Pancerna, dowódca: płk Tichon Abramow,
- 66 Gwardyjska Brygada Pancerna,
- 34 Gwardyjska Brygada Piechoty Zmotoryzowanej, dowódca: płk A. Ochman.
Przypisy
Bibliografia
- Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
- Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1943-1945. Czerwony walec. Łódź: 2020. ISBN 978-83-7731-255-1.