12 Dywizjon Artylerii Konnej
12 Dywizjon Artylerii Konnej (12 dak) był jednostką artylerii konnej Wojska Polskiego w okresie II Rzeczypospolitej.
Historia dywizjonu
12 dywizjon artylerii konnej został utworzony w maju 1924 roku w Ostrołęce, jako część 2 Dywizji Kawalerii. W jego skład weszły dwie baterie. Pierwsza bateria została przekazana przez 1 dywizjon artylerii konnej z Warszawy, natomiast druga bateria została wydzielona z 8 dywizjonu artylerii konnej.
19 maja 1927 roku Minister Spraw Wojskowych, marszałek Polski Józef Piłsudski, ustalił i zatwierdził 26 maja jako datę święta pułkowego.
31 marca 1937 roku dywizjon został rozformowany. I bateria wróciła do swojego macierzystego 1 dak-u, podczas gdy 2 bateria została podporządkowana dowódcy 14 dywizjonu artylerii konnej.
Kadra dywizjonu
Dowódcy dywizjonu
- mjr / ppłk art. Andrzej Jan Zagrojski (V 1924 – III 1929)
- mjr / ppłk art. Wojciech Stachowicz (III 1929 – II 1935)
- ppłk art. Władysław Kaliszek (III 1935 – 1937)
Przypisy
Bibliografia
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914 – 1939. Londyn: 1975.
Mirosław Giętkowski: Artyleria konna Wojska Polskiego 1918-1939. Toruń: Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-823-X. Brak numerów stron w książce.