12 Batalion Remontowy był samodzielnym pododdziałem logistycznym Sił Zbrojnych PRL oraz w czasach transformacji ustrojowej.
Wchodził w skład 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej i miał swoją siedzibę w garnizonie Szczecin, w kompleksie koszarowym przy ulicy Mickiewicza.
W 1994 roku przeszedł reorganizację i został przekształcony w 7 Rejonowe Warsztaty Techniczne.
Dowódcy batalionu
ppłk Witold Pomianowski
ppłk Tadeusz Drzazgowski
ppłk mgr inż. Wiesław Kwaczyński
Struktura organizacyjna
W skład batalionu wchodziły:
- dowództwo i sztab
- kompania remontu pojazdów gąsienicowych
- 2 plutony remontu czołgów
- pluton remontu pojazdów gąsienicowych i sprzętu inżynieryjnego
- kompania remontu uzbrojenia i elektroniki
- pluton remontu uzbrojenia
- stacja kontrolno-remontowa
- kompania remontu pojazdów kołowych
- 2 plutony remontu pojazdów kołowych
- pluton remontu transporterów kołowych
- pluton robót specjalnych
- drużyna naprawy elektronicznej i ładowania akumulatorów
- drużyna spawalnicza
- 2 drużyny ślusarsko-mechaniczne
- drużyna kowalsko-blacharska
- pluton remontu sprzętu łączności
- 2 drużyny remontu
- pluton ewakuacji
- pluton zaopatrzenia
- 2 drużyny zaopatrzenia
- drużyna gospodarcza
- pluton medyczny
Przypisy
Bibliografia
Dariusz Faszcza: Z dziejów 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2005. ISBN 83-11-10131-0.
Kazimierz Kozłowski: Pomorze Zachodnie w latach 1945 – 2010. T. I. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2012. ISBN 978-83-7241-870-8.
Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek. Materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. Praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.