11Q1
11Q1, znany także jako 11QPaleoLev, to rękopis sporządzony na pergaminie w postaci zwoju, datowany na schyłek II wieku lub początek I wieku p.n.e. Obecnie ma on wysokość 10,9 cm i długość 100,2 cm. Zawiera fragmenty Księgi Kapłańskiej i zalicza się do rękopisów z Qumran.
Historia
Zwój ten został odkryty w 1956 roku, kiedy to grupa Beduinów z plemienia Ta’amireh przeszukiwała grotę 11 w Kumran. Po raz pierwszy został rozwinięty czternaście lat później w Muzeum Izraela w Jerozolimie. Do dzisiaj zachowała się jedynie dolna część zwoju, obejmująca około jednej piątej pierwotnej wysokości.
Opis
Tekst zwoju zawiera fragmenty końcowych rozdziałów Księgi Kapłańskiej (rozdziały 22-27), co stanowi ostatnie sześć kolumn pierwotnego rękopisu. W tej samej grocie odnaleziono osiemnaście dodatkowych, małych fragmentów, które również są częścią tego zwoju. Fragmenty te zawierają urywki wcześniejszych rozdziałów Księgi Kapłańskiej: rozdziały 4, 10, 11, 13, 14, 16 oraz 18-22.
Zwój Księgi Kapłańskiej został napisany starożytnym pismem hebrajskim, często określanym jako paleohebrajskie. Litery mają niemal jednorodny kierunek pionowych kresek, skierowany w lewo, co sugeruje, że pisarzem zwoju był doświadczony skryba, piszący szybko i dynamicznie. Tekst został zapisany na chropowatej stronie owczej skóry. Zarówno pionowe, jak i poziome linie były rysowane; pionowe linie wyznaczały kolumny i marginesy, natomiast linie poziome służyły jako prowadnice do rysowania liter. Skryba używał kropek jako znaków dystansowych.
Zobacz też
- Lista rękopisów z Qumran
Bibliografia
THE QUMRAN LIBRARY: The Leviticus Scroll. Israel Antiquities Authority. [dostęp 2012-05-07]. (ang.).
Translation of the Leviticus Scroll. Israel Antiquities Authority. [dostęp 2012-05-07]. (ang.).