114 pułk artylerii lekkiej (114 pal) – jednostka artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Pułk został utworzony w okresie od maja 1951 roku do 1 grudnia 1952 roku w garnizonie Zgorzelec, w koszarach zlokalizowanych w dzielnicy Ujazd, jako część 27 Dywizji Piechoty. Jednostka była organizowana zgodnie z etatem Nr 2/131, który przewidywał 560 żołnierzy oraz 20 pracowników cywilnych. W grudniu 1952 roku pułk przeszedł reorganizację, przyjmując etat Nr 2/158, na podstawie którego składał się z 461 wojskowych i 10 pracowników kontraktowych. W grudniu 1955 roku pułk został rozwiązany.
Struktura organizacyjna
Dowództwo pułku
- bateria dowodzenia
- plutony: topograficzno-rozpoznawczy oraz łączności
dywizjon haubic
- trzy baterie artylerii haubic
dywizjon armat
- trzy baterie artylerii armat
W 1951 roku pułk dysponował: 15 armatami ZiS 3, 13 haubicami wz 38 oraz 62 pojazdami samochodowymi.
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO; Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.