113 Dywizja Piechoty
113 Dywizja Piechoty (niem. 113. Infanterie-Division) to niemiecka dywizja, która brała udział w II wojnie światowej, w tym w ataku na Związek Radziecki. Została zniszczona pod Stalingradem.
Formowanie i walki
Dywizja została sformowana na mocy rozkazu z 10 grudnia 1940 roku, w ramach 12. fali mobilizacyjnej, na poligonie w Grafenwöhr, w XIII Okręgu Wojskowym.
113 DP wzięła udział w ataku III Rzeszy na Związek Radziecki. W dniu 22 czerwca 1941 roku, w dniu rozpoczęcia inwazji na ZSRR, dowodził nią gen. por. Friedrich Zickwolff.
Jednostka uczestniczyła w walkach przeciwko Armii Czerwonej pod Kijowem, Moską oraz Stalingradem. Jako część VIII Korpusu Armijnego prowadziła działania w rejonie wyłomu na południe od Charkowa. W listopadzie 1942 roku, wraz z innymi niemieckimi jednostkami, została otoczona w Stalingradzie. Ostatecznie 20 stycznia 1943 roku, w wyniku kolejnych ataków Armii Czerwonej, dywizja została zniszczona.
Po odbudowaniu w okupowanej Francji, 113 DP została ponownie wysłana na front wschodni. W walkach nad Dnieprem doznała tak ciężkich strat, że oficjalnie rozwiązano ją 2 listopada 1943 roku.
Dowódcy dywizji
- gen. mjr (gen. por) Ernst Güntzel 10 XII 1940 – 4 VI 1941
- gen. por. Friedrich Zickwolff VI 1941 – 10 V 1942
- gen. por. Hans–Heinrich Sixt von Armin 10 V 1942 – 20 I 1943
- gen. mjr Friedrich–Wilhelm Prüter 15 III 1943 – 25 XI 1943
Struktura organizacyjna
Skład w grudniu 1940
- 260 pułk piechoty,
- 261 pułk piechoty,
- 268 pułk piechoty,
- 87 pułk artylerii,
- 113 batalion pionierów,
- 113 oddział rozpoznawczy,
- 113 oddział przeciwpancerny,
- 113 oddział łączności,
- 113 polowy batalion zapasowy;
Skład w marcu 1943
- 260 pułk grenadierów,
- 261 pułk grenadierów,
- 268 pułk grenadierów,
- 87 pułk artylerii,
- 113 batalion pionierów,
- 113 oddział przeciwpancerny,
- 113 oddział łączności.
Przypisy
Bibliografia
- Wilhelm Adam, Otto Rühle: Trudna decyzja. Z Paulusem pod Stalingradem. Łódź: 2017. ISBN 978-83-7731-259-9.
- Antony A. Beevor, Stalingrad, Stanisław S. Głąbiński (tłum.), Warszawa: „Książka i Wiedza”, 2000, ISBN 83-05-13135-1, OCLC 749860628. Brak numerów stron w książce.
- Paul Carell, Operacja „Barbarossa”; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4.
- Paul Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz K. Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110. Brak numerów stron w książce.
- Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitlera uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.
- Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
- Janusz Piekałkiewicz: Stalingrad. Anatomia bitwy. Warszawa: 1995. ISBN 83-86510-42-0.
- Werner Haupt, Kijew. Die größte Kesselschlacht der Geschichte; Friedberg i b.r.w; ISBN 978-3-89555-526-8.
- Werner Haupt, Army Group South. The Wehrmacht in Russia 1941-1945, b.m.w 1998; ISBN 0-7643-0385-6.
- Werner Haupt, Army Group Center. The Wehrmacht in Russia 1941-1945; b.m.w i 1998; ISBN 0-7643-0266-3.
- Kazimierz Kaczmarek, Stalingrad 1942-1943; Warszawa 1985.
- Tadeusz T. Konecki, Stalingrad, Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09452-7, OCLC 830498441. Brak numerów stron w książce.
- Percy Ernst Schramm, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0.
- Carl Wagner, Die Heeresgruppe Süd. Der Kampfe im Süden der Ostfront 1941-1942, b.m.w i b.r.w; ISBN 3-7909-0143-1.