111 Dywizja Strzelecka
111 Dywizja Strzelecka (ros. 111-я стрелковая дивизия) to jednostka piechoty wchodząca w skład Armii Czerwonej.
Formowanie i walki
Dywizja została sformowana 16 czerwca 1940 roku na podstawie 29 Zapasowej Brygady Strzeleckiej w Archangielskim Okręgu Wojskowym. Po poniesieniu strat podczas niemieckiego ataku na Związek Radziecki oraz w trakcie obrony Leningradu, dywizja została rozformowana 17 marca 1942 roku.
Drugie jej formowanie miało miejsce 16 lipca 1942 roku. Obok 116 Dywizji Strzeleckiej i 213 Dywizji Strzeleckiej weszła w skład 48 Korpusu Strzeleckiego. W czasie walk na terytorium Polski, dowództwo nad 111 Dywizją sprawował płk Jurij Sokołow. Dywizja brała udział m.in. w ofensywie Armii Czerwonej, która rozpoczęła się 12 stycznia 1945 roku, biorąc udział w przełamaniu niemieckich fortyfikacji Stellung a2.
Dowódcy dywizji
- Iwan M. Iwanow
- Siergiej Roginski
- gen. mjr Jurij Sokołow
Struktura organizacyjna
- 399 pułk strzelecki
- 468 pułk strzelecki
- 532 pułk strzelecki
- 286 pułk artylerii lekkiej
- 561 pułk artylerii haubic (do 01.10.1941)
Przypisy
Bibliografia
Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
Rafał Podsiadło: Niemieckie fortyfikacje Stellung a2 i ich przełamanie w styczniu 1945 r. Na linii Raby, Szreniawy i Pilicy. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-7339-136-9.
Linki zewnętrzne
RKKA. [dostęp 2011-01-01]. (ros.).