111 Dywizja Pancerna
111 Dywizja Pancerna to związek taktyczny wojsk pancernych Armii Czerwonej, który działał w czasie II wojny światowej.
Działania bojowe
Dywizja została sformowana w lipcu 1941 roku w Zabajkalskim Okręgu Wojskowym, na terenie Mongolii. W latach 1941–1945 wchodziła w skład 17 Armii Frontu Zabajkalskiego i stacjonowała w rejonie Czojbalsanu. W okresie od 9 sierpnia do 3 września 1945 roku brała udział w Operacji kwantuńskiej, będąc w rezerwie dowódcy Frontu Zabajkalskiego.
4 marca 1955 roku dywizja została przeformowana w 16 Dywizję Pancerną.
Skład
- 222 pułk czołgów
- 223 pułk czołgów
- 111 zmotoryzowany pułk strzelców
- 111 pułk artylerii
- 111 batalion rozpoznawczy
- 111 samodzielny dywizjon przeciwlotniczy
- 111 samodzielny batalion łączności
- 111 batalion transportowy
- 111 batalion remontowy
- 111 batalion pontonowo-mostowy
- 111 batalion medyczno-sanitarny
- 111 kompania regulacji ruchu
- 111 piekarnia polowa
- 100 poczta polowa
- 2120 polowa kasa Gosbanku
Wyposażenie
Na dzień 10 sierpnia 1945 roku dywizja dysponowała:
- czołgami: 159 sztuk
- samochodami: 669 sztuk
- stanem osobowym: 5826 ludzi
Przypisy
Bibliografia
Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński. Czołg średni T-34 – Rusza produkcja wojenna. „Technika Wojskowa Historia”. 6, 2011. Warszawa: Magnum X Sp. z o.o. ISSN 2080-9743.
111-я танковая дивизия. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-16)].
111-я танковая дивизия— соединение РККА в Великой Отечественной войне