11 Wołyński Batalion Strzelców (11 bs) to pododdział piechoty Polskich Sił Zbrojnych.
Formowanie i zmiany organizacyjne
11 Wołyński Batalion Strzelców został utworzony na podstawie rozkazu wydanego przez dowódcę 4 Wołyńskiej Brygady Piechoty w dniu 12 października 1944 roku, w miejscowości Porto Sant’Elpidio we Włoszech. Na stanowisko dowódcy batalionu mianowany został major Jan Dragan, dotychczasowy dowódca 13 bs, a jego zastępcą został kapitan Stanisław Jajęcki z 5 bckm.
Po zakończeniu działań bojowych, w ramach wojsk okupacyjnych, batalion został wyznaczony do pełnienia służby wartowniczej na przełomie lipca i sierpnia 1945 roku. Wszedł w skład Zgrupowania Brygadowego „Wołyń” Grupy „Straż” (Polish Guard Group). Batalion chronił oboz jeńców nr 14a, a jedna zmiana liczyła 150 żołnierzy. W lutym 1946 roku batalion zabezpieczał obiekty wojskowe oraz komunikacyjne w rejonie Peschiera.
Organizacja batalionu
Dowództwo batalionu: 5 oficerów, 54 szeregowych
Kompania dowodzenia (plutony: łączności, techniczno-gospodarczy): 5 oficerów, 91 szeregowych
Kompania wsparcia (plutony: rozpoznawczy, moździerzy, pionierów, ckm, oddział/pluton ppanc.): 7 oficerów, 184 szeregowych
4 kompanie strzelców: 5 oficerów, 120 szeregowych
Łącznie: 37 oficerów oraz 809 szeregowych
Żołnierze batalionu
Dowódcy batalionu:
mjr Jan Dragan (12 X 1944 – I 1945)
mjr dypl. Aleksander Marian Romiszewski (od I 1945)
mjr Włodzimierz Kraszkiewicz
Zastępca dowódcy batalionu:
kpt. Stanisław Gajęcki (od 12 X 1944)
Odznaka pamiątkowa
Odznaka ma kształt kielicha kwiatu azalii, przebitego bagnetem, którego ostrze skierowane jest ku górze. Na dolnej części, po prawej stronie rękojeści bagnetu, znajduje się liczba 11, symbolizująca numer batalionu. Kwiat azalii jest złocony, a bagnet srebrzony. Fragmenty odznaki są złocone i srebrzone; wymiary wynoszą 38 x 18 mm. Odznaka jest noszona na patkach w kolorze granatowym z żółtą wypustką.
Produkcję odznak zlecono firmie F.M. Lorioli, Milano – Roma. Zostały one zatwierdzone rozkazem dowódcy 2 Korpusu Nr 96, pkt. 563, z dnia 27 sierpnia 1946.
Przypisy
Bibliografia
Jan Partyka: Odznaki i oznaki PSZ na Zachodzie 1939–1945. Wojska Lądowe. Rzeszów: Wydawnictwo Libri Ressovienses, 1997. ISBN 83-902021-9-0.
Jakub Żak: Nie walczyli dla siebie. Powojenna odyseja 2 Korpusu Polskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2014. ISBN 978-83-7399-621-2.
5 Dywizja Piechoty w dziejach oręża polskiego. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1997. ISBN 83-87103-20-9.
Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939–1945 Zeszyt nr 15. Londyn: 1974.
Andrzej Suchcitz (red.): 5 Kresowa Dywizja Piechoty 1941–1945 Zarys dziejów. Fundusz Pomocy Wdowom, Sierotom i Inwalidom 5 Kresowej Dywizji Piechoty, 2012. ISBN 978-0-9559724-0-9.