11 Pułk Strzelców Granicznych to jednostka organizacyjna Strzelców Granicznych, która funkcjonowała w II Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na mocy rozporządzenia oddziału I Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych z dnia 22 lipca 1920 oraz rozkazu Dowództwa Strzelców Granicznych, postanowiono o sformowaniu do 27 lipca 1920 konnego 11 pułku Strzelców Granicznych. Jednostka ta miała być częścią przyszłej brygady kawalerii. Proces formowania pułku odbywał się w Starej Wsi na podstawie dwóch istniejących wówczas szkół podoficerskich, które znajdowały się w Ciechanowie i Zegrzu. Dodatkowo, do pułku włączeni zostali dobrze wyszkoleni w jeździe konnej podoficerowie oraz szeregowcy z pułków 2, 3, 4, 5 i 6, którzy stawili się w miejscu formowania z pełnym wyposażeniem. Po zakończeniu formowania, pułk został przeniesiony do Ciechanowa.
Zgodnie z rozporządzeniem MSWojsk. Sztab Oddział I L. 20000/Mob. z dnia 6 listopada 1920, szwadron szkolny 11 pułku Strzelców Granicznych zmienił nazwę na szwadron zapasowy 3 pułku strzelców konnych i został przeniesiony do Pińczowa, gdzie dotarł 3 grudnia 1920 i zajął koszary zwolnione przez szwadron zapasowy 4 pułku strzelców konnych.
Żołnierze pułku
Dowódcy pułku
- mjr Dąbrowski
- płk Aleksander Kunicki (od 9.X.1920)
Dowództwo pułku
- zastępca dowódcy pułku – mjr kaw Bohdan Dąbrowski (od 14.10.1920)
Przypisy
Bibliografia
- Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. [dostęp 2018-05-08].
- Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Tadeusz Plackowski: Zarys historji wojennej 21 Pułku Ułanów Nadwiślańskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930.
- Karolina Piekarz. Polskie formacje graniczne 1918 – 1924. „Mówią Wieki”. 2s, 2017. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Mówią Wieki”. ISSN 1897-8088.