11 pułk artylerii haubic – jednostka artylerii w polskim ludowym Wojsku Polskim.
Został utworzony w miejscowości Ugrojedy koło Sum na mocy rozkazu dowódcy 1 Armii Polskiej w ZSRR nr 001 z dnia 1 kwietnia 1944. Żołnierze pułku złożyli przysięgę 6 listopada 1944 w okolicach Warszawy.
Dowódca pułku
płk Michał Czyżykow
Skład etatowy
W skład pułku wchodziły:
- dowództwo i sztab
- pluton topograficzny
- 1 dywizjon artylerii haubic
- trzy baterie artylerii haubic
- 2 dywizjon artylerii haubic
- dwie baterie artylerii haubic
- park artyleryjski
- łączna liczba żołnierzy – 653 (w tym: 70 oficerów, 186 podoficerów oraz 397 szeregowców)
Sprzęt:
- haubice 122 mm – 20
- rusznice przeciwpancerne – 20
- samochody – 53
- ciągniki – 25
Działania bojowe
Pułk należał do 3 Brygady Artylerii Haubic.
W 1944 roku brał udział w walkach o przyczółki na zachodnim brzegu Wisły, wspierając ogniem 3 Dywizję Piechoty.
Na Wale Pomorskim walczył w rejonie Borujska oraz Żabina.
Uczestniczył również w bitwach w okolicach Starej Odry, Ruppiner-Kanal oraz Haweli.
Szlak bojowy zakończył 8 maja 1945 w miejscowości Stolzenhagen.
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.