11 Macedońska Dywizja Piechoty (bułg. Единадесета пехотна македонска дивизия) to bułgarski związek taktyczny, który funkcjonował w okresie Trzeciego Carstwa w latach 1912–1913 oraz 1915–1918.
Dywizja została sformowana w 1912 roku jako 11 Dywizja Zbiorcza, jednak po zakończeniu II wojny bałkańskiej w 1913 została rozformowana. W 1915 roku powstała na nowo jako 11 Macedońska Dywizja Piechoty, by ponownie zostać rozformowaną w 1918 roku.
Formowanie i działania
Wojny bałkańskie
Napięcia w stosunkach międzynarodowych na Bałkanach zmusiły cara Bułgarii, Ferdynanda I, do ogłoszenia powszechnej mobilizacji 30 września 1912 roku. W końcu października 1912 roku rozpoczęto formowanie 11 Dywizji Piechoty w celu wzmocnienia 2 Armii w Swilengradzie, wykorzystując czety Macedońsko-Odrinskiego Pospolitego Ruszenia jako wsparcie.
30 lipca 2013 roku w Bukareszcie rozpoczęły się rokowania pokojowe, a dzień później wprowadzono zawieszenie broni. Po podpisaniu pokoju w Bukareszcie car Ferdynand I ogłosił demobilizację armii, co doprowadziło do rozformowania 11 Dywizji Piechoty w sierpniu 1913 roku.
I wojna światowa
Z powodu rosnącego zagrożenia wojennego, w lipcu 1914 roku sztab Armii Bułgarskiej zaktualizował plany mobilizacyjne. W marcu 1915 roku ogłoszono wytyczne dotyczące mobilizacyjnego rozwinięcia jednostek, co przyspieszyło proces szkolenia rezerw. Na początku września 1915 roku bataliony szkolące rezerwę utworzyły sześć pułków kadrowych, które później weszły w skład tzw. Dywizji Kadrowej. Po ogłoszeniu mobilizacji i uzupełnieniu składu o macedońskich ochotników, jednostka została przekształcona w 11 Macedońską Dywizję Piechoty.
Początkowo dywizja stacjonowała na froncie rumuńskim w ramach 3 Armii. W związku z zagrożeniem wynikającym z lądowania w Salonikach jednostek brytyjsko-francuskiego korpusu ekspedycyjnego, dywizja została przegrupowana na południe i przekazana do dyspozycji dowódcy 2 Armii, generała lejt. Todorowa.
Na początku 1916 roku, po konferencji w Niszu, dowództwo niemieckie wycofało większość swoich jednostek z Bałkanów, a wojska bułgarskie zostały rozmieszczone przy granicy greckiej, blokując oddziały Ententy zgromadzone w Salonikach. Na prawym skrzydle zgrupowania obronnego znajdowała się 2 Armia bułgarska, składająca się z 7 Rilskiej DP, 11 Macedońskiej DP oraz 2 Brygady Piechoty z 3 Bałkańskiej DP oraz Dywizji Kawalerii. Dowodzenie 2 Armią bułgarską sprawowała Kwatera Główna Armii Bułgarskiej.
16 września 1918 roku wojska Ententy zaatakowały na odcinku Wardar – jezioro Dojran. XII Korpus Piechoty Sprzymierzonych, składający się z czterech dywizji brytyjskich i dwóch greckich, nie był w stanie przełamać silnie ufortyfikowanych pozycji bronionych przez 9 Plewneńską DP oraz 1 Brygadę z 11 DP. Pomimo użycia gazów bojowych i lotnictwa przez Brytyjczyków w kolejnych dniach, Bułgarzy obronili swoje pozycje, a dowództwo alianckie zrezygnowało z dalszych prób przełamania bułgarskiej obrony na tym odcinku frontu.
W połowie 1919 roku rozformowano 1 Macedońską DP.
Przypisy
Bibliografia
Dariusz Faszcza: Zapomniany sojusznik kajzerowskich Niemiec. Armia Bułgarska w czasie pierwszej wojny światowej. Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon V, 2015. ISBN 978-83-7889-339-4.
T. Тодоров, T. Евтимов: Пътеводител на архивните фондове 1877–1945. T. 1. Sofia: Военно издателство, 1976.