11 Korpus Strzelecki (ros. 11-й стрелковый корпус) to wyższy związek taktyczny Armii Czerwonej.
Formowanie i walki
Jednostka ta została utworzona w 1922 roku. W 1939 roku stanowiła część 10 Armii i od 17 września brała udział w ataku na Polskę, współdziałając z wojskami III Rzeszy oraz Słowacji.
W 1941 roku, podczas niemieckiego ataku na Związek Radziecki, korpus, który należał do 8 Armii, był dowodzony przez gen. mjr Michaiła Szumiłowa.
W trakcie walk z armią niemiecką, w 1944 roku jednostki 11 KS dotarły na terytorium Polski. W ramach operacji wiślańsko-odrzańskiej korpus uczestniczył w bitwach w rejonie Ustrzyk, Komańczy i Bielska-Białej, co zakończyło niemiecką okupację tych ziem. W walkach o zdobycie Bielska-Białej wyróżnili się żołnierze 271 Dywizji Piechoty pod dowództwem płk Iwana Chomicza oraz 276 Dywizji Piechoty dowodzonej przez gen. mjra Piotra Bieżkę.
Dowództwo korpusu
Dowódcy:
- gen. mjr Michaił Szumiłow
- płk Nikolaj Jermiłow (12.02.1943 – 19.02.1943)
- gen. por. Michaił Zaporoszczenko (24.08.1944 – 11.05.1945)
Szefowie sztabu:
- kombrig Iwan Krupiennikow
Struktura organizacyjna
Skład w 1939 roku:
- jednostki korpuśne oraz
- 6 Dywizja Piechoty
- 121 Dywizja Piechoty
- 150 Dywizja Piechoty
Skład na 22 czerwca 1941 roku:
- 11 Dywizja Piechoty
- 125 Dywizja Piechoty
Przypisy
Bibliografia
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitlera uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.
- Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.