11 Kompania Saperów (11 ksap) – jednostka saperska w ramach Polskich Sił Zbrojnych.
Geneza
Na podstawie rozkazu L.dz. 24000/tjn.O.I.41, wydanego przez dowódcę I Korpusu w dniu 29 października 1941 roku oraz rozkazu L.dz. 279/tjn.41 dowódcy Saperów z 12 listopada, dowódca 1 Batalionu Saperów zdecydował o przekształceniu dotychczasowej 1 kompanii saperów w 11 kompanię saperów, począwszy od 16 listopada 1941 roku, zgodnie z etatem zatwierdzonym rozkazem L.dz. 1201/tjn.O.I.41 Sztabu Naczelnego Wodza. W dniu 28 listopada 1941 roku dowódca I Korpusu, na mocy rozkazu L.dz. 26223/O.V.41, mianował dotychczasowego zastępcę dowódcy 1 Batalionu Saperów, majora Jana Nepomucena Gustowskiego, na stanowisko dowódcy 11 Kompanii Saperów. W zakresie dowodzenia taktycznego, dowódca kompanii podlegał dowódcy baonu saperów, który został włączony do struktury Dowództwa Saperów I Korpusu. Z kolei pod względem gospodarczym kompania została przypisana do Ośrodka Zapasowego Saperów. 6 grudnia 1941 roku major Gustowski przejął dowództwo kompanii od kapitana Władysława Pogorzelskiego, który sześć dni później objął stanowisko dowódcy 11 kompanii parkowej saperów.
25 lutego 1942 roku Naczelny Wódz, generał Sikorski, podjął decyzję o utworzeniu pierwszej w historii polskiego wojska dywizji pancernej. W wrześniu 1942 roku w skład 1 Dywizji Pancernej wchodziły m.in. oddziały saperskie, w tym 11 kompania saperów.
11 kompania saperów została zorganizowana na bazie saperów z byłego 5 batalionu saperów z Krakowa, który brał udział w obronie Polski w 1939 roku. Kompania stacjonowała w Budden Camp, Guliane oraz Dalkeith. W ramach 1 Dywizji Pancernej, kompania uczestniczyła w wiosennych ćwiczeniach dywizyjnych oraz międzydywizyjnych w rejonie Scarborough i Pickering w hrabstwie York, a następnie przeszła przez cały szlak bojowy, który prowadził od Caen przez Falaise, most „Warszawa” na Sekwanie, Ieper, Gandawe, Bredę, Aschendort aż do Wilhelmshaven.
Organizacja wojenna kompanii saperów
dowódca kompanii saperów (major)
zastępca dowódcy kompanii saperów (kapitan)
3 plutony liniowe a. 4 drużyny
pluton dowodzenia wraz z pocztem dowódcy
Każdy pluton saperski składał się z 2 oficerów (dowódca plutonu – porucznik oraz zastępca dowódcy plutonu – podporucznik) oraz 70 saperów.
W sumie kompania liczyła 9 oficerów oraz 256 szeregowych. Posiadała 1 radiostację dla dowódcy kompanii oraz 66 pojazdów mechanicznych, w tym 12 półgąsienicowych transporterów opancerzonych typu Halftrack.
Obsada personalna
dowódca kompanii – kpt. Władysław Pogorzelski (1942 – 1947)
zastępca dowódcy kompanii – kpt. Aleksander Koślacz (1942 – 1947)
dowódca plutonu dowodzenia – por. Edward Zalejski
dowódca plutonu saperów – por. Edmund Kononowicz
dowódca plutonu saperów – por. Edmund Andrzejewski
dowódca plutonu saperów – por. Edward Wiszniewski
zastępca dowódcy plutonu saperów – ppor. Tadeusz Bletek
zastępca dowódcy plutonu saperów – ppor. Stanisław Kozierowski
zastępca dowódcy plutonu saperów – ppor. Tadeusz Andrzejewski
Przypisy
Bibliografia
Adam Sugajew: Saperzy w służbie Polsce. Londyn: 1985. Brak numerów stron w książce