11 Karpacka Dywizja Piechoty AK
11 Karpacka Dywizja Piechoty AK to jedna z dywizji piechoty w ramach struktury organizacyjnej Armii Krajowej.
Zgodnie z koncepcją planu „Burza”, przedstawioną w rozkazie z września 1942 roku, oddziały partyzanckie miały być formowane na podstawie Ordre de Bataille Wojska Polskiego sprzed 1 września 1939 roku.
Do największych osiągnięć 11 KDP AK można zaliczyć:
- wyzwolenie Kałusza i Sambora,
- zabezpieczenie infrastruktury technicznej oraz szybów naftowych w rejonie Drohobycza i Borysławia.
W wielu miejscach oddziały współpracowały z Armią Czerwoną.
Struktura organizacyjna
11 Karpacka Dywizja Piechoty AK była podzielona na 3 zgrupowania pułkowe:
- 48 Pułk Piechoty AK w rejonie Stanisławowa oraz Łukowca Wiszniowskiego i Łukowca Żurowskiego,
- 49 Pułk Piechoty AK w rejonie Nadwórnej – Bitkowa,
- 53 Pułk Piechoty AK w rejonie Daszawy, Stryja i Stebnika.
Oddziały uczestniczyły w akcji „Burza” od 14 lipca (rozpoczęcie ofensywy 1 Frontu Ukraińskiego Armii Czerwonej) do 26 lipca, gdy obszar przedwojennego województwa stanisławowskiego znalazł się za linią frontu.
Bibliografia
Marek Ney-Krwawicz, Struktura Organizacyjna Armii Krajowej, „Mówią wieki” 9/1986.