11 Podkarpacko-Berliński Gwardyjski Korpus Pancerny
11 Podkarpacko-Berliński Gwardyjski Korpus Pancerny, odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru oraz Orderem Suworowa (ros. 11-й гвардейский танковый Прикарпатско-Берлинский Краснознамённый ордена Суворова корпус), to jednostka pancerna Armii Czerwonej z czasów II wojny światowej, która brała udział m.in. w bitwie o Berlin.
Historia
11 Gwardyjski Korpus Pancerny został utworzony w 1943 roku w wyniku przekształcenia 6 Korpusu Pancernego. Na początku znajdował się w składzie 40 Armii, a od 12 marca 1944 roku przeszedł do 1 Gwardyjskiej Armii Pancernej. Na obszarze Polski jednostka ta brała udział w zdobyciu Tarnobrzega oraz Gdyni, co przyczyniło się do zakończenia niemieckiej okupacji w tych regionach. W trakcie walk o Gdynię dowództwo nad jednostką sprawował płk Amazasp Babadżanian. Po tym wydarzeniu, oddziały 11 Gwardyjskiego Korpusu Pancerny uczestniczyły w likwidacji niemieckiego zgrupowania w okolicy Trzebiatowa. Szlak bojowy korpusu zakończył się 2 maja 1945 roku, kiedy to zdobyto stolicę III Rzeszy.
Dowództwo korpusu
Dowódcy:
- gen. por. Andriej Gietman (23.10.1943 – 30.09.1944)
- płk Amazasp Babadżanian (30.09.1944 – 09.05.1945)
Szefowie sztabu:
- gen. mjr Nil Wiedieniczew (25.04.1944 – 09.05.1945)
- płk Iwan Sitnikow (23.10.1944 – 25.04.1944)
Struktura organizacyjna
W składzie korpusu w 1945 roku, podczas operacji berlińskiej, znajdowały się:
- 40 Gwardyjska Brygada Pancerna,
- 44 Gwardyjska Brygada Pancerna,
- 45 Gwardyjska Brygada Pancerna,
- 27 Gwardyjska Brygada Zmotoryzowana,
- 362 Gwardyjski Pułk Artylerii Samobieżnej,
- 399 Gwardyjski Pułk Artylerii Samobieżnej,
- 1454 Pułk Artylerii Samobieżnej,
- 9 Batalion Motocyklowy.
Przypisy
Bibliografia
Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.