11 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej
11 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej (11 dr OP) to samodzielny pododdział wchodzący w skład Wojsk Obrony Przeciwlotniczej przy Wojskach Lotniczych i Obronie Powietrznej.
Jednostka miała swoją siedzibę w Kuźni Raciborskiej i podlegała dowódcy 1 Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej Kraju. Została rozwiązana w 1990 roku.
Historia
Na podstawie rozkazu MON nr 005/Oper. z dnia 28 stycznia 1961, a następnie zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 0012/Org. z 9 lutego 1962 oraz rozkazu dowódcy 1 Korpusu OPK Nr 0030/Org. z 26 marca 1962, rozpoczęto formowanie 11 dywizjonu ogniowego artylerii rakietowej, korzystając z rozformowanych 96. i 89. pułków artylerii przeciwlotniczej.
Głównym sprzętem bojowym dywizjonu był PZR SA-75 Dźwina.
W 1964 roku dywizjon został włączony do systemu dyżurów bojowych Wojsk OPK, razem z 13 DA OPK.
Dowódcy dywizjonu
- ppłk Ryszard Rząsa – 1962–1968
- ppłk Bolesław Rabiec – 1968–1978
- kpt. Antoni Kocot – 1978–1980
- mjr Ryszard Żuk – 1980–1983
- mjr Jan Kupiec – 1984–1985
- ppłk Bogdan Nowak – 1985–1988
- kpt. Krzysztof Fabianowski – 1988–1990
Podległość
- 13 Dywizja Artylerii Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich – 1962–1967
- 1 Dywizja Artylerii Przeciwlotniczej Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich – 1967–1988
- 1 Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej Kraju – 1988–1990
Bibliografia
- Infowsparcie
- Archiwum Sił Powietrznych