11 Leningradzka Dywizja Strzelecka, uhonorowana Orderem Czerwonego Sztandaru (ros. 11-я Ленинградская Краснознаменная стрелковая дивизия, 11 DS), to dywizja piechoty wchodząca w skład Armii Czerwonej.
Okres międzywojenny
Skład
W roku 1930 struktura 11 Dywizji Strzeleckiej wyglądała następująco:
- trzy pułki strzeleckie,
- pułk artylerii,
- oddział zmotoryzowany, w skład którego wchodziły:
- 12 samochodów pancernych,
- 51 samochodów,
- 29 motocykli.
W 1931 roku do oddziału zmotoryzowanego dodano: 15 tankietek, 12 samochodów pancernych BA-27, 132 samochody oraz 19 motocykli.
II wojna światowa
W czerwcu 1941 roku, pod dowództwem pułkownika N.A. Sokołowa, dywizja była częścią 11 Korpusu Strzeleckiego w 8 Armii Nadbałtyckiego Specjalnego Okręgu Wojskowego (od około 20 czerwca 1941 w składzie Frontu Północno-Zachodniego).
Struktura organizacyjna
- 163 pułk strzelecki,
- 219 pułk strzelecki,
- 320 pułk strzelecki,
- 72 pułk artylerii,
- (-) pułk artylerii haubic,
- dywizjon przeciwpancerny,
- dywizjon artylerii przeciwlotniczej,
- batalion rozpoznawczy,
- batalion saperów,
- inne służby.
Przypisy
Linki zewnętrzne
RKKA 11-я Ленинградская Краснознаменная стрелковая дивизия. [dostęp 2010-11-21]. (ros.).
Ленинградский Краснознаменный механизированный История 11-го механизированного (20-го танкового) корпуса /Historia leningradzkiego 11 Korpusu zmechanizowanego (20 Korpusu czołgów). [dostęp 2016-12-06].