11 Dywizja Polowa Luftwaffe (niem. 11 Luftwaffe Feld Division) to niemiecka jednostka piechoty z okresu II wojny światowej.
Formowanie i walki
Dywizja została utworzona w Niemczech w październiku 1942 roku, bazując na Flieger-Regiments 21. W listopadzie 1943 roku, podobnie jak inne dywizje polowe Luftwaffe, przeszła reorganizację i została przemianowana na 11 Feld Division (L), a następnie przydzielona do wojsk lądowych. Na początku 1945 roku jednostka została wzbogacona o trzeci pułk strzelców, znany jako Jäger-Regiment 111 (L).
W 1943 roku dywizja była rozlokowana na Wyspach Egejskich jako siły okupacyjne. Od lutego do sierpnia toczyła walki z greckimi partyzantami w okolicach Megary. Od września 1944 roku zaczęła stopniowe wycofywanie się z Bałkanów. Jesienią 1944 roku brała udział w walkach z jugosłowiańską partyzantką w rejonie rzek Drawy i Sawy.
11 Dywizja Polowa Luftwaffe przetrwała do końca wojny na południowym odcinku frontu wschodniego, składając broń w maju 1945 roku.
Skład bojowy dywizji
W 1942 roku skład dywizji przedstawiał się następująco:
- 21 polowy pułk strzelców Luftwaffe
- 22 polowy pułk strzelców Luftwaffe
- 11 polowy batalion artylerii Luftwaffe
- 11 polowa kompania cyklistów Luftwaffe
- 11 polowy batalion niszczycieli czołgów Luftwaffe
- 11 polowa kompania inżynieryjna Luftwaffe
- 11 polowa kompania łączności Luftwaffe
- 11 polowe dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe Luftwaffe
Dowódcy dywizji
W skład dowództwa dywizji wchodzili:
- Generalleutnant Luftwaffe Karl Drum (od października 1942)
- Oberst Alexander Bourquin (od 10 listopada 1943)
- Generalleutnant Wilhelm Köhler (od 1 grudnia 1943)
- Generalmajor Gerhard Henke (od 1 listopada 1944 do końca wojny)
Bibliografia
Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9. Brak numerów stron w książce.
Leksykon Wehrmachtu