11 Homelska Dywizja Kawalerii (ros. 11-я Гомельская кавалерийская дивизия) to związek taktyczny kawalerii Armii Czerwonej z okresu wojny domowej w Rosji oraz wojny polsko-bolszewickiej.
Formowanie i walki
Dywizja została sformowana w Moskwie w listopadzie 1919 roku. Brała udział w walkach przeciwko Denikinowi w ramach I Korpusu Konnego, a później w składzie 1 Armii Konnej pod dowództwem Siemiona Budionnego w rejonie Donbasu, nad rzeką Don oraz pod Majkopem. Od maja 1920 roku walczyła na froncie polskim. W bitwie pod Beresteczkiem, w obliczu zagrożenia okrążeniem, poniosła znaczne straty. Pod Komarowem udało jej się zablokować drogę odwrotu polskiej 1 Dywizji Jazdy. 12 września bezskutecznie próbowała powstrzymać przeprawiającą się przez Bug polską 1 Dywizję Jazdy.
Żołnierze dywizji
Dowódcy
Wasilij Głagolew (24 września – 16 października 1919)
Wasilij Matuzienko (17 października 1919 – 1 lutego 1920)
Konstantin Stiepnoj (p.o. 1 lutego – 10 kwietnia 1920)
Fiodor Morozow (10 kwietnia – 3 października 1920)
Wasilij Korobkow (3 października 1920 – 3 maja 1921)
Komisarze
Aleksandr Sokołow (20 września – 30 października 1919)
Konstantin Ozolin (30 października 1919 – 29 stycznia 1920)
Wasilij Charitonow (3 lutego – 1 kwietnia 1920)
Nikołaj Wiszniewiecki (16 lipca – 8 sierpnia 1920)
Pawieł Bachturow (8 sierpnia – 3 października 1920)
Moris Biełocki (3 października 1920 – 9 lipca 1921)
Struktura organizacyjna
Organizacja dywizji w czasie pierwszej fazy walk na Ukrainie:
Dowództwo 11 Dywizji Kawalerii
1 Brygada Jazdy 11 DK
61 pułk kawalerii
62 pułk kawalerii
2 Brygada Jazdy 11 DK
63 pułk kawalerii
64 pułk kawalerii
3 Brygada Jazdy 11 DK
65 pułk kawalerii
66 pułk kawalerii
Przypisy
Bibliografia
Mieczysław Biernacki: Działania Armji Konnej Budionnego w kampanji polsko-rosyjskiej 1920 r. 26 V-20 VI 1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1924.
Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko-rosyjskiej 1919–1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.