11 Dywizja Artylerii Przeciwlotniczej
11 Dywizja Artylerii Przeciwlotniczej (11 DAPlot) była jednostką taktyczną artylerii przeciwlotniczej wchodzącą w skład Sił Zbrojnych PRL.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Proces formowania dowództwa dywizji rozpoczął się w 1951 roku na obszarze OW IV w Brzegu. Oddziały powstawały na podstawie 84 pułku artylerii OPL, który został wyłączony z jednostek wojsk OPL i przekształcony w pułk artylerii przeciwlotniczej.
W styczniu 1956 roku z dywizji wydzielono 80 pułk artylerii przeciwlotniczej, który stał się samodzielny i został podporządkowany bezpośrednio dowódcy okręgu.
W wiośnie 1957 roku, w wyniku kolejnej redukcji, rozformowano 62 pułk artylerii przeciwlotniczej, co spowodowało zmniejszenie liczby pułków w dywizji z trzech do dwóch.
W jesieni 1963 roku zlikwidowano dowództwo 11 Dywizji Artylerii Przeciwlotniczej oraz 62 baterię dowodzenia. Pułki wchodzące w skład dywizji zostały usamodzielnione i podporządkowane bezpośrednio dowódcy okręgu.
Dowódcy dywizji
- płk Wilhelm Wierzbicki
- ppłk Edward Motak
- ppłk Zdzisław Mazurkiewicz (1957–1961)
- ppłk Jan Mazurkiewicz (1962–1963)
Struktura organizacyjna w latach 1951-1955
- dowództwo – Brzeg
- 62 pułk artylerii przeciwlotniczej – Wrocław
- 80 pułk artylerii przeciwlotniczej – Żary
- 84 pułk artylerii przeciwlotniczej – Brzeg
- 93 pułk artylerii przeciwlotniczej – Głogów
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO, Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
Marian Kopczewski: Obrona Przeciwlotnicza Wojska Polskiego w latach 1919-1994. Koszalin: Wydawnictwo naukowe WSOWOPlot, 1994. ISBN 83-901489-0-0. Brak numerów stron w książce.