11 Bolesławiecki Pułk Przeciwlotniczy
11 Bolesławiecki Pułk Przeciwlotniczy (11 pplot) to jednostka Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Sił Zbrojnych RP, która funkcjonowała w latach 1967–1998 jako część 11 Dywizji Kawalerii Pancernej, z siedzibą w Bolesławcu (JW 1259). Dzień Święta Pułku przypada na 8 sierpnia.
Historia
Historia 11 Bolesławieckiego Pułku Przeciwlotniczego sięga roku 1952, kiedy to Minister Obrony Narodowej wydał rozkaz Nr 038 dotyczący powołania 93 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej w Leśnicy koło Wrocławia. Pułk ten w 1958 roku otrzymał sztandar. W 1967 roku Minister ON wydał rozkaz Nr 025, na mocy którego 93 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej przejął tradycje 66 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej, który istniał w latach 1944-1945 w Konopnicy.
W 1971 roku pułk został przeniesiony do Bolesławca. W 1974 roku jako pierwszy w Wojsku Polskim został przezbrojony z tradycyjnego zestawu przeciwlotniczego S-60 na manewrowy zestaw rakietowy 2K12 Kub. W latach 1975, 1977, 1980, 1984 oraz 1987 pułk brał udział w strzelaniach bojowych na poligonach w byłym Związku Radzieckim, uzyskując za każdą akcję ocenę bardzo dobrą.
W 1988 roku, podczas przegrupowania na poligon, miała miejsce katastrofa kolejowa, w której zginęło 10 żołnierzy pułku. Na podstawie decyzji Ministra Obrony Narodowej Nr 56 z 1992 roku, 66 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej został przekształcony w 11, przyjmując zarazem tradycje 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej (1942-1947) 1 Dywizji Pancernej.
W 1993 roku pułk jako pierwszy w Wojsku Polskim przeprowadził strzelanie bojowe z zestawu rakietowego „KUB” na poligonie w Ustce, uzyskując ocenę bardzo dobrą. W tym samym roku, na wniosek Kapituły, dowódca wręczył po raz pierwszy honorową Odznakę Pułku. 6 sierpnia 1994 roku pułk otrzymał nowy sztandar i nadano mu wyróżniającą nazwę „Bolesławiecki”. 6 marca 1998 roku szef Sztabu Generalnego wydał rozkaz Nr Pf 18, dotyczący rozformowania 11 Bolesławieckiego Pułku Przeciwlotniczego.
Tradycje
- 1 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej (1942-1947)
- 66 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej (1944-1945)
- 93 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej (1952-1967)
- 66 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej (1967-1992)
Dowódcy pułku
- 1 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej (1942-1947)
- ppłk dypl. Marian Jurecki 1942-1943
- ppłk dypl. Olgierd Eminowicz 1943-1944
- ppłk Witold Berendt 1944-1947
- 66 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej (1944-1945)
- mjr Wasili Rudomietow 1944-1945
- mjr Wasili Komarow 1945-1945
- 93 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej (1952-1967)
- mjr Henryk Kordas 1952-1955
- ppłk dypl. Henryk Chmieluk 1955-1956
- ppłk dypl. Kazimierz Pundyk 1956-1958
- ppłk dypl. Stanisław Kościuk 1958-1959
- ppłk dypl. Henryk Sołtysiak 1959-1963
- ppłk dypl. Tadeusz Semenowicz 1963-1967
- 66 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej (1967-1992)
- ppłk dypl. Tadeusz Semenowicz 1967-1970
- ppłk dypl. Wacław Dyrda 1970-1972
- ppłk dypl. Henryk Kucharczyk 1972-1978
- ppłk dypl. Stanisław Czepielik 1978-1980
- ppłk dypl. Zdzisław Kostrzewa 1980-1985
- ppłk dypl. Andrzej Lewandowski 1985-1988
- ppłk dypl. Mieczysław Rosiński 1988-1992
- 11 Bolesławiecki Pułk Przeciwlotniczy
- ppłk dypl. Mieczysław Rosiński 1992-1994
- ppłk dypl. Bogdan Kośny 1994-1997
- ppłk dypl. Andrzej Stenka 1997-1998
Wyróżnienia
- Medal Ministra Obrony Narodowej „Za osiągnięcia w służbie wojskowej” w latach 1975, 1977 i 1980
- Medal Dowódcy SOW „Za zasługi dla SOW” w latach 1975 i 1984
- Miano „Przodującego oddziału w SOW” w latach 1965, 1966, 1967, 1969 i 1980
- I miejsce w rywalizacji o tytuł „Najlepszego oddziału w wyszkoleniu i dyscyplinie na szczeblu ZT” w 1986 roku
- Dyplom Uznania Szefa Wojsk OPL MON „Za działalność szkoleniową i strzelania bojowe” w latach 1975, 1977, 1980, 1984, 1987 i 1993
- Odznaka Honorowa Ministra Edukacji Narodowej „Za zasługi dla oświaty”
- Odznaka Honorowa „Zasłużony dla miasta Bolesławca” w 1980 roku
Przypisy
Bibliografia
Wiesław W. Chłopek, 11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego. Zarys dziejów, Żary: Wydawnictwo „Chroma”, 2005, ISBN 83-922412-3-1.
Wojska Obrony Przeciwlotniczej Wojsk Lądowych. Historia, tradycje i współczesność, opracowanie zbiorowe pod redakcją Tadeusza Mirowskiego, Wydawnictwo WM Sp. z o.o., Warszawa 2003, ISBN 83-86194-31-6.