11 samodzielny batalion saperów (11 bsap) to niezależna jednostka wojsk inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego.
Jednostka ta została utworzona w Lebiedinie (w pobliżu Sum) na mocy rozkazu dowódcy 1 Armii Polskiej w ZSRR nr 1 z dnia 1 kwietnia 1944 roku jako część 1 Warszawskiej Brygady Saperów.
Przysięgę wojskową żołnierze batalionu złożyli 9 lipca 1944 roku we wsi Ostrów na Wołyniu.
28 maja 1945 roku Rada Najwyższa ZSRR uhonorowała batalion Orderem Czerwonej Gwiazdy za „wzorowe wykonanie zadań bojowych Naczelnego Dowództwa podczas przerwania obrony niemieckiej i ofensywy na Berlin.”
Obsada personalna
Dowódcy batalionu:
kpt. Roman Sokołowski
Struktura organizacyjna
Etat 012/109
Dowództwo i sztab:
- pluton dowodzenia
- 3 x kompania saperów
- 3 x pluton saperów
- drużyna zaopatrzenia
- kwatermistrzostwo
- punkt pomocy medycznej
- lazaret weterynaryjny
- warsztaty i magazyn techniczny
- drużyna gospodarcza
Razem:
Żołnierze: 321 (31 oficerów, 62 podoficerów, 228 szeregowych)
Sprzęt:
miny – 483
Przypisy
Bibliografia
- Franciszek Kaczmarski, Stanisław Soroka: Wojska inżynieryjne LWP w latach 1945–1979. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06710-4.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
- Organizacja i działania bojowe Ludowego Wojska Polskiego w latach 1943-1945. Wybór materiałów źródłowych, tom I, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1958.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.