Samodzielny Batalion Ochrony Pogranicza nr 11 był samodzielnym pododdziałem Wojsk Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na podstawie rozkazu MON nr 055/org. z dnia 20 marca 1948 roku, z Mazurskiego Oddziału WOP nr 5 utworzono 7 Brygadę Ochrony Pogranicza, a 25 komendę odcinka WOP przekształcono w batalion Ochrony Pogranicza nr 11.
Rozkazem Ministra Obrony Narodowej nr 205/Org. z dnia 4 grudnia 1948 roku, z dniem 1 stycznia 1949 roku, Wojska Ochrony Pogranicza zostały podporządkowane Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego. Zaopatrzenie batalionu przejęła Komenda Wojewódzka Milicji Obywatelskiej.
Z dniem 1 stycznia 1951 roku, na podstawie rozkazu MBP nr 043/org z dnia 3 czerwca 1950 roku, na bazie 7 Brygady Ochrony Pogranicza powstała 19 Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza, a 11 batalion Ochrony Pogranicza został przemianowany na 194 batalion WOP.
Struktura organizacyjna
Dyslokacja batalionu przedstawiała się następująco:
- dowództwo batalionu – Kowale Oleckie
- 118 strażnica OP – Gołdap
- 119 strażnica OP – Bludzie
- 120 strażnica OP – Stankuny
- 121 strażnica OP – Rutka-Tartak
Przypisy
Bibliografia
Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945-1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn.2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
Wykaz dyslokacyjny etatowych pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z dnia 20 października 1956 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.