10,5 cm leichte Feldhaubitze 18/40
10,5 cm leichte Feldhaubitze 18/40 to niemiecka haubica holowana, która została wprowadzona do służby na początku lat 40. XX wieku.
Po inwazji na ZSRR ujawniono, że niemieckie haubice o kalibrze 105 mm, takie jak leFH 18 oraz leFH 18(M), mają tendencję do zapadania się w błocie, co sprawiało trudności zarówno w ich holowaniu przez zaprzęgi konne, jak i ciągniki artyleryjskie. W związku z tym podjęto decyzję o stworzeniu nowej, lżejszej haubicy. Aby zaoszczędzić czas, zdecydowano się na połączenie elementów działa przeciwpancernego 7,5 cm PaK 40 oraz haubicy 10,5 cm leFH 18(M). Nowe działo zostało wyposażone w łoże kołowe, dwuogonowe oraz rozstawne. Haubica była przystosowana do trakcji motorowej, a zasilanie odbywało się za pomocą amunicji o rozdzielnym ładowaniu, z sześcioma wariantami ładunków prochowych. Po krótkich testach haubicę przyjęto do uzbrojenia jako 10,5 leFH 18/40. Jednak z czasem okazało się, że nowe działo jest jedynie nieznacznie lżejsze od swoich poprzedników, a pośpiech w projektowaniu oraz testowaniu prototypów doprowadził do wystąpienia wad, które obniżały jego wartość bojową. Mimo tych niedoskonałości produkcję leFH 18/40 kontynuowano aż do zakończenia wojny.
Bibliografia
- Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975. Brak numerów stron w książce
- Chris Bishop: The Encyclopedia of Weapons of World War II. New York: Barnes & Noble Books, 1998. ISBN 0-7607-1022-8. Brak numerów stron w książce