10,5 cm Kanone 18 (10,5 cm K 18)
10,5 cm Kanone 18 (10,5 cm K 18) to niemiecka armata polowa, która była używana w czasie II wojny światowej. Działo to charakteryzowało się łożem kołowym, dwuogonowym oraz rozstawnym. Posiadało zamek klinowy, a zasilanie odbywało się za pomocą amunicji składającej się z trzech ładunków. Armata była ciągnięta przez pojazdy motorowe. Warto zauważyć, że korzystała z tego samego łoża, co haubica 15 cm schwere Feldhaubitze 18.
Artylerzyści nie darzyli tej armaty sympatią, uważając ją za mało udaną. W porównaniu z haubicą 15 cm, pociski z armaty K 18 miały znacznie niższą moc niszczącą. Dodatkowo, maksymalny zasięg armaty był jedynie nieznacznie większy niż w przypadku haubicy, a samo działo okazało się dość ciężkie.
W 1940 roku stworzono wersję rozwojową tej armaty, oznaczoną jako 10,5 cm Kanone 18/40, która miała lufę o długości 60 kalibrów. Produkcja tej wersji rozpoczęła się dopiero w 1942 roku, a ostatecznie otrzymała oznaczenie 10,5 schwere Kanone 42.
Wszystkie armaty tego typu zostały wycofane z jednostek frontowych już w 1941 roku, a większość z nich została użyta jako uzbrojenie Wału Atlantyckiego.
Bibliografia
- Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975. Brak numerów stron w książce.
- Kris Chant: Artillery. Londyn: Amber Books, 2005. Brak numerów stron w książce ISBN 1-904687-41-5.