101 batalion saperów (101 bsap) to pododdział saperów Wojska Polskiego, który został utworzony w trakcie kampanii wrześniowej 1939 roku.
Historia batalionu
101 Batalion Saperów zorganizowano w Warszawie na mocy rozkazu dowódcy Armii „Warszawa”, który został wydany 12 września 1939 roku do Grupy gen. Czumy. Zgodnie z tym rozkazem, batalion saperów miał być złożony z dowództwa oraz dwóch kompanii, każda z nich składająca się z czterech plutonów. Dodatkowo, przewidziano zmotoryzowaną kolumnę saperską (w formie konnej lub częściowo zmotoryzowanej) w sile plutonu lub pół plutonu. Generał dywizji Juliusz Rómmel, dowódca armii, nie uważał za konieczne „dokładnego przestrzegania etatów wojennych”, jednak zaznaczył, że liczebność pododdziałów nie może być przekraczana. Batalion był tworzony z nadwyżek saperów, którzy znajdowali się w stolicy. Rozkaz ten został wydany przez pułkownika saperów Stefana Langnera, dowódcę saperów Armii „Warszawa”. Na czele batalionu stanął kapitan saperów Henryk Kurowski, który jednocześnie pełnił funkcję dowódcy saperów Odcinka „Warszawa-Zachód”.
Przypisy
Bibliografia
Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
Marian Porwit: Obrona Warszawy wrzesień 1939 r. Wspomnienia i fakty. Wyd. IV. Warszawa: Wydawnictwo „Czytelnik”, 1979.
Juliusz Rómmel: Za honor i ojczyznę. Wspomnienia dowódcy armii „Łódź” i „Warszawa”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, 1958.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.