100 mm armata morska wz. 1917 Schneider
100 mm armata morska wz. 1917 Schneider to działo pokładowe, które stanowiło wyposażenie polskich podwodnych stawiaczy min typu Wilk.
Charakterystyka działa
Armata była podobna do modelu montowanego na francuskich okrętach typu Requin, jednak różniła się krótszą lufą (40 kalibrów w porównaniu do 45). Działo miało kaliber 100 mm, a długość lufy wynosiła 4000 mm (czyli 40 kalibrów). Wykorzystywało zamek śrubowy, a jego masa na stanowisku wynosiła 1600 kg. Było to działo jednostrzałowe, ładowane ręcznie, a odpalenie naboju następowało mechanicznie.
Amunicja i osiągi
Armata używała amunicji zespolonej, w skład której wchodziły pociski przeciwpancerne oraz burzące, o masie 13,5 kg. Pociski te osiągały prędkość wylotową wynoszącą 720 m/sek i mogły być wystrzeliwane na odległość 9500 m. Szybkostrzelność wynosiła około 10 strzałów na minutę. Dla dział wz. 1917 służących we francuskiej armii podawane są inne wartości: masa pocisku wynosiła 13 kg, masa naboju 23 kg, maksymalny zasięg wynosił 13 900 m, a masa działa bez podstawy wynosiła 1565 kg.
Montaż i zabezpieczenia
Działo montowane było na podstawie morskiej, z przodu kiosku, na okrętach podwodnych typu Wilk. Podczas zanurzenia pozostawało nieosłonięte, a jedynie przyrządy celownicze były demontowane. Lufę oraz komorę zamkową zabezpieczano przed działaniem wody morskiej poprzez włożenie do zamka łuski z specjalną gumową uszczelką, a wylot lufy zatykano uszczelnionym korkiem. Pozostałe mechanizmy działa były smarowane w celu ochrony przed korozją.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Opis działa w serwisie Dws-xip.pl