Armata czołgowa D10-TG
Armata czołgowa D10-TG to 100-mm półautomatyczna armata zaprojektowana w 1944 roku w ZSRR.
Jest to podstawowe uzbrojenie średniego czołgu T-54 oraz jego różnych wariantów. Głównym celem armaty jest eliminowanie opancerzonych pojazdów bojowych, siły żywej wroga, jednostek ogniowych oraz niszczenie umocnień obronnych.
Półautomatyczny mechanizm armaty działa na zasadzie odrzutu lufy. Lufa ma konstrukcję bruzdowaną i jest monoblokowa, zakończona przedmuchiwaczem. Zamek klinowy pracuje w poziomie i jest wyposażony w mechanizm półsamoczynnego działania. W skład oporopowrotnika wchodzą hydrauliczny opornik oraz pneumatyczny powrotnik. Kołyska ma formę cylindryczną, a mechanizm podniesieniowy jest typu łukowego. Dodatkowo, mechanizm ten dysponuje urządzeniem wyłączającym ślimak podczas kierowania armaty na cel za pomocą stabilizatora. Mechanizm spustowy może być elektryczno-mechaniczny (elektrospust) lub mechaniczny. Przy strzelaniu używa się teleskopowego celownika przegubowego TSz2A-22 lub TSz2B-22 do precyzyjnego wycelowania.
Do użycia w armacie przewidziane są naboje scalone wyposażone w pociski odłamkowo-burzące, przeciwpancerno-smugowe, kumulacyjne oraz błyskowo-dymne.
Dane techniczne armaty
- Masa lufy z zamkiem – 1438 kg
- Masa zespołu odrzutowego – 1458 kg
- Masa zespołu wahadłowego – 1928 kg
- Długość lufy – 5608 mm
- Długość części bruzdowanej – 4630 mm
- Kąt ostrzału – -5° do +18° (w pionie), 360° (w poziomie)
- Dopuszczalna długość odrzutu – 570 mm
- Donośność – 15 000 m
- Szybkostrzelność – do 7 strzałów/min
Przypisy
Bibliografia
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 55. ISBN 83-86028-01-7.
