100 Dywizja Piechoty Lekkiej
100 Dywizja Piechoty Lekkiej (niem. 100. leichten Infanterie-Division) to jednostka niemieckiej piechoty, która brała udział w ofensywie przeciwko Związkowi Radzieckiemu. Została zniszczona w Stalingradzie.
Dywizja została utworzona w grudniu 1940 roku. Od kwietnia do czerwca 1941 roku stacjonowała na poligonie w Döllersheim. Wchodziła w skład 6 Armii i uczestniczyła w bitwie stalingradzkiej, gdzie została okrążona i zniszczona. Jej ostatnim dowódcą był gen. por. Werner Sanne.
W kwietniu 1943 roku jednostkę odtworzono jako 100 Dywizję Strzelców.
Dowódcy dywizji
gen. por. Werner Sanne, pełnił funkcję dowódcy od 10 kwietnia 1940 do stycznia 1943.
Struktura organizacyjna
Skład dywizji obejmował:
- 54 pułk strzelców
- 227 pułk strzelców
- 83 pułk artylerii
- 100 batalion rozpoznawczy
- 100 batalion przeciwpancerny
- 100 batalion inżynieryjny
- 100 batalion łączności
- 100 batalion remontowy
- 100 dywizyjny oddział zaopatrzenia
- 369 (Chorwacki) Pułk Piechoty (dołączony w październiku 1941 r.)
Przypisy
Bibliografia
Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.
Janusz Piekałkiewicz: Stalingrad. Anatomia bitwy. Warszawa: 1995. ISBN 83-86510-42-0.