10 złotych polskich 1827
Moneta dziesięciozłotowa Królestwa Kongresowego z okresu autonomii, wprowadzona za panowania Mikołaja I, stanowiła kontynuację dziesięciozłotówki bitych w latach 1820–1825. Wykonana w srebrze w roku 1827, była zgodna z systemem monetarnym opartym na grzywnie kolońskiej. Została wycofana z obiegu 1 maja 1847 roku.
Moneta została wybita z otokiem, podobnie jak niektóre inne nominały Królestwa Polskiego z okresu autonomii, emitowane po 1819 lub 1820 roku.
Awers
Na awersie umieszczono prawe popiersie cara Aleksandra I oraz napis otokowy.
Dookoła znajduje się wypukły otok.
Rewers
Rewers przedstawia średni herb Królestwa Kongresowego, czyli orła rosyjsko-polskiego – dwugłowy orzeł z trzema koronami: jedną dużą na środku i dwiema mniejszymi na głowach orła. W prawej łapie trzyma miecz i berło, a w lewej jabłko królewskie. Na piersi, na tle gronostajowego płaszcza, znajduje się tarcza herbowa z polskim orłem. Po obu stronach dużej korony umieszczono rok bicia: 1827. Na dole, po obu stronach ogona orła, widnieje znak intendenta mennicy w Warszawie – F.H. (Fryderyk Hunger). Poniżej, w półkolu znajduje się napis otokowy.
Dookoła również znajduje się wypukły otok.
Opis
Monetę wybito w mennicy w Warszawie, w srebrze próby 868, na krążku o średnicy 40 mm i masie 31,1 grama. Rant monety jest gładki, z otokiem. Z danych mennicy wynika, że w 1827 roku w obieg wypuszczono 127 sztuk.
Rzadkość tej monety oceniana jest na R5, co oznacza, że znana liczba egzemplarzy wynosi od 26 do 120 sztuk.
Moneta była bita w latach panowania Mikołaja I, dlatego w numizmatyce rosyjskiej zalicza się ją do kategorii monet tego cara.
Nowe bicie
Istnieje również nowe bicie tej monety ze znakiem intendenta I.B. zamiast F.H..
Zobacz też
- 10 złotych polskich (1820–1825)
- 1½ rubla – 10 złotych (1833–1841)
- monety Królestwa Kongresowego
- tabela cennikowa Bolcewicza
- rosyjskie monety bite dla Polski (1815–1841)