10 Pułk Ułanów
10 Pułk Ułanów to jednostka jazdy w Polsce, która istniała w czasach zaborów.
Funkcjonował od 11 grudnia 1830 do 1 sierpnia 1831 pod nazwą pułku Jazdy Lubelskiej.
Żołnierze pułku
Dowódcy pułku
- płk Adam Jaraczewski,
- ppłk Antoni Wierzbicki (obejmujący dowództwo od 3 czerwca 1831; awans na płk 19 sierpnia),
- mjr Michał Wiliński (od 3 października 1831).
Walki pułku
Pułk brał udział w działaniach zbrojnych podczas powstania listopadowego.
Bitwy i potyczki, w których uczestniczył pułk:
- Siedlce (8 lutego 1831),
- Kałuszyn (17 lutego 1831),
- Mokobody (20 kwietnia 1831),
- Stanisławów (27 kwietnia 1831),
- Zimnowoda i Cierpięty (4 maja 1831),
- Jędrzejów (13 maja 1831),
- Mińsk (13 lipca 1831),
- Koło (3 sierpnia 1831).
Pułk został odznaczony 1 krzyżem kawalerskim, 20 krzyżami złotymi oraz 18 srebrnymi.
Przypisy
Bibliografia
Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie. Tom IV. Od 1815 do 1831 roku. Warszawa: 1966.
Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie – Królestwo Polskie 1815–1830. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-48-3. Brak numerów stron w książce.
Karol Linder: Dawne Wojsko Polskie. Ubiór i uzbrojenie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1960. Brak numerów stron w książce.