10 Pułk Artylerii Lekkiej (10 pal)
10 Pułk Artylerii Lekkiej (10 pal) to jednostka artylerii lekkiej Polskich Sił Zbrojnych, która działała w ZSRR oraz na Bliskim Wschodzie.
W ZSRR
19 stycznia 1942 roku w Ługowaja rozpoczęto formowanie oddziałów 10 Dywizji Piechoty. 13 stycznia do Ługowaja, w obwodzie dżambulskim (Kazachska Socjalistyczna Republika Radziecka), wyruszył zawiązek 10 Pułku Artylerii Lekkiej, który liczył 12 oficerów i 35 podoficerów. 21 stycznia 1942 zorganizowano odprawę w nowym miejscu postoju, a dzień ten uznano za datę powstania pułku. Pierwszy rozkaz 10 pal został wydany 29 stycznia i zawierał informacje dotyczące obsady kadrowej pułku. Rozpoczęło się szkolenie nowo przybyłych żołnierzy, jednakże z powodu braku uzbrojenia, zajęcia ograniczały się do musztry pieszej. 25 marca pułk opuścił Ługowaja, a 31 marca zaokrętował się w Krasnowodsku na statek „Agamali Ogły”.
Na Bliskim Wschodzie
1 kwietnia pułk dotarł do portu Pahlevi w Iranie. Wraz z pułkiem przybyło do Iranu 130 osób cywilnych, głównie rodziny żołnierzy.
13 kwietnia pułk zmienił miejsce postoju, podróżując przez Irak do Palestyny. 27 kwietnia oddział dotarł do Gedery w Palestynie, a po krótkim odpoczynku został przeniesiony do obozu Bush-shit, gdzie przebywał do 8 maja. Kolejna zmiana lokalizacji do Quastina była związana z reorganizacją pułku. 6 maja 1942 roku 10 pal został przemianowany na 3 Karpacki Pułk Artylerii Lekkiej.
Obsada etatowa
Dowódcy pułku:
- ppłk Leon Bukojemski-Nałęcz
- ppłk Stefan Swinarski
- dowódca I dyonu – mjr Alfred Milewski
- dowódca II dyonu – kpt. Jerzy Janasiewicz (jednocześnie pełnił funkcję kwatermistrza)
Przypisy
Bibliografia
Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.
Zbigniew Dunin-Wilczyński: Wojsko Polskie w Iraku. 1942-1943. Warszawa: Muzeum Niepodległości, 1993. ISBN 83-900727-2-6.